در نگاه عطار، فضیل عیاض نمونه ای از عارفی کامل بوده و از خصلت های ارزنده ای برخوردار بوده که سزاوار است کسانی که پای در طریق عرفان و سلوک الی الله می‌گذراند.

آری، عشق به راه شمس تبریزی، تمامی وجود مولوی را آکنده کرده و او را به عاشقی شوریده بدل ساخته بود که پای در مسیرِ پر پیچ و خم سلوک الی الله نهاده و در این راه خضرِ راهش، شمس بوده است.

رابعه عَدویّه از زنان نامدار عرفان اسلامی بوده که نامش در کنار نام بزرگانی همچون بایزید بَسطامی برده شده و در میان عارفان نامور به عشق الهی شهره است.

علت اینکه شمس الدین محمد شیرازی به «حافظ» تخلص یافته، انس بسیاری است که با قرآن کریم داشته و خود در جای جای شعرش به قرآن دوستی اش اشاره کرده است.