زبان فارسی دری، که پس از ظهور اسلام و افول زبان پهلوی رو به بالندگی گذاشت، از همان دوره آغازین حیات خود، در قلمروی بس فراختر از محدوده جغرافیایی ایران امروز رواج یافت.

این برگ‌های پیر، نوشته نجیب مایل هروی، مجموعه‌ای است مشتمل بر بیست نگاشتهٔ فارسیِ دری، که پیشینیان منطقه ما با ذهن و زبانِ عارفانه/ صوفیانه در گوشه‌وکنار دُوَیْرَه‌ها و خانگاه‌ها مکتوب کرده‌اند.