رضا فرخفال در «قصه گیسوی یار» زمان را در شعر حافظ، ورای توالی ارسطویی «آغاز، میانه، انجام» می‌یابد. او شرحی به دست می‌دهد از رفتار باژگونه حافظ با زمان در بیتی به طور اخص و در دیوان به طور اعم.