از نگاه حافظ، ماه رمضان و نوروز هر دو غنیمت‌هایی هستند که باید در ایام زندگی قدرشان را دانست و گرامیشان داشت. عمر هر دو کوتاه است و هم زمانی آنها در عمر یک نفر، کمتر بیش از دو بار اتفاق می‌افتد؛ همچون عمر گل که کوتاه است و باید آن را عزیز شمرد.

کتاب «حافظ معنوی» تفسیرهای دکتر ابراهیمی دینانی از غزلیات حافظ را در بردارد و به نظر می‌رسد با این ایده محوری تدوین شده که شاعر دانستن صرف حافظ کافی نیست.

خواجوی کرمانی به نوعی در مضمون‌پردازی استاد و متقدم حافظ شیرازی بوده و در شعری منتسب به حافظ می‌خوانیم «استاد سخن سعدیست پیش همه کس اما/ دارد سخن حافظ طرز سخن خواجو»

حافظ نزد عموم اندیشمندان ما جایگاهی رفیع و بی‌بدیل دارد و کمتر ایرانی صاحب فکر و نظری را می‌توان یافت که سِرّی از حافظ در سرش نباشد.

علت اینکه شمس الدین محمد شیرازی به «حافظ» تخلص یافته، انس بسیاری است که با قرآن کریم داشته و خود در جای جای شعرش به قرآن دوستی اش اشاره کرده است.

همزمان با هفته و روز جهانی بزرگداشت حافظ به همت وابستگی فرهنگی کشورمان در نخجوان زندگی نامه حافظ شیرازی و آثار وی به زبان آذری ترجمه و منتشر شد.

نشست تخصصی روز حافظ به همت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پکن و با همکاری رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین برگزار شد.

آیت‌الله سید ابراهیم رییسی، رئیس جمهور به مناسبت سالروز گرامیداشت حافظ، پیامی صادر کرد.

متون با یکدیگر مکالمه دارند. کیمیای سعادت غزالی و دیوان حافظ را که هر کدام نماینده یک جهان‌نگری هستند می‌توان از منظر سه کلیدواژه «زهد، لذت و زیبایی» در یک گفتگو دید.

نشست علمی یادروز حافظ با سخنرانی حمیدرضا شعیری، قدمعلی سرامی، امیرحسین ماحوزی، فرزام پروا، حمیدرضا توکلی و مسعود زنجانی در  مرکز اسناد و کتابخانه ملی جنوب کشور برگزار می‌شود.