محمود اکرامی‌فر شاعر و منتقد ادبی، شعر طنزی با عنوان «دورهمی من و حافظ و نظامی»‌ سروده است.

برای حافظ، رمضان و متعلقاتش سفری است از خامی به پختگی، از دوری به وصال و از غفلت به بیداری. این دیدگاه پیامی جاودانه برای انسان مدرن نیز به ارمغان آورده است: این‌که حقیقت معنویت در دل و عشق نهفته است، نه در ظاهر و صورت.

شمس لنگرودی بر اساس کتاب «درک من از درک حافظ و زییایی‌شناسی او»، تصحیحی از «دیوان اشعار حافظ» را در سال ۱۴۰۳ در نشر نگاه منتشر کرده است.

بلندترین شب سال نزدیک است، شب آغاز فصل زمستان، که ایرانیان از دیرباز آن را به جشن و شادی می‌گذرانده‌اند. این سال‌ها تقریباً در زبان عموم ایرانیان «شب یلدا» از ...

بهاره افتخاری: حافظ با الهام از خواجوی کرمانی، مضامین و سبک او را به اوج زیبایی و ماندگاری رسانده است.

رضا فرخفال در «قصه گیسوی یار» زمان را در شعر حافظ، ورای توالی ارسطویی «آغاز، میانه، انجام» می‌یابد. او شرحی به دست می‌دهد از رفتار باژگونه حافظ با زمان در بیتی به طور اخص و در دیوان به طور اعم.

همایشی ادبی با عنوان «حافظ الهام بخش قاضی نذرل»؛ شاعر ملی بنگلادش توسط رایزنی فرهنگی ایران و نمایندگی بنیاد سعدی در بنگلادش برگزار شد.

ویژه برنامه بزرگداشت روز حافظ با عنوان "حافظ، آینه دار زندگی" در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

در مراسم بزرگداشت حافظ شیرازی و محفل قرآنی به اهمیت تقویت ارتباط میان قرآن و ادبیات فارسی و اینکه حافظ نه تنها شاعری است که به عشق و می‌پرداخته، بلکه قرآن به عنوان یکی از اصلی‌ترین منابع الهام او در تمام آثارش حضور دارد پرداخته شد.

نویسنده کتاب «شرح شکن زلف» بر این باور است؛ مسئله اصلی حافظ شیرازی تمرکز بر عشق و نکوهش ریا و تظاهر بود؛ او بیانگر درد جامعه است، شعر حافظ شعر آواز نیست؛ شعر «فکر» است.