«ور خوب آمد، خرابی از بهر چراست؟» و روایتی از تداعی حیرت
رباعی «دارنده، چو ترکیب طبایع آراست / باز از چه‌سبب فکندش اندر کم و کاست؟ …»؛ از جمله پر سر و صداترین رباعیات فارسی است و حیرت موجود در آن دلیل قوی است که این رباعی را از خیام بدانیم.
شنبه 11 اسفند 1403
رباعیات خیام - 3
«از دی که گذشت، هیچ از او یاد مکن…»
رباعی «از دی که گذشت، هیچ از او یاد مکن…» با تأکید بر خوش‌باشی، در خیامی بوشهر جای پای محکمی پیدا کرده، بر این مفهوم که دیروز و فردا را در شمار عمر خود قرار نده و به آن نیندیش.
شنبه 4 اسفند 1403
رباعیات خیام - 2
«در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش…»؛ شعری که دمساز خیامی بوشهری شد
«در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش…» رباعی است که در خیامی بوشهری رد پای پررنگی دارد؛ این رباعی بیانگر فکر عمیق و ژرفی است؛ این‌که همه رفتنی هستند و کسی در این خاک نخواهد ماند.
چهارشنبه 10 بهمن 1403
رباعیات خیام - 1
کین آمدن از کجا و رفتن به کجاست
رباعی «در دایره‌ای کآمدن و رفتنِ ماست…» به خوبی نمایانگر ساختار فکری و ذهنی و حتی فرم شعری خیام است.
شنبه 6 بهمن 1403