یکی از حوزه‌های مطالعات اسلامی خاورشناسان بررسی وثاقت و تاریخ‌گذاری متون کهن تفسیری است که در دهه‌های آخر قرن بیستم با مطرح شدن نظریۀ ونزبرو و ریپین، مبنی بر به کارگیری تحلیل ادبی به جای اسناد و گزارش‌های رجالی و پیوند آن با نظریۀ تدوین دیر هنگام قرآن، به موضوعی چالش برانگیز تبدیل شد