لازار را می‌توان پیونددهنده شرق و غرب دانست، او نه فقط یک زبان‌شناس بلکه نوعی انسان‌شناس فرهنگی بود که گنجینه ادب فارسی را با درون‌مایه‌های فرهنگی و انسانی به جهان معرفی کرد.

یکی از آثار مهم ژیلبر لازار کتابی است با عنوان «شکل‌گیری زبان فارسی». این کتاب مقالاتی در حوزه‌هایی چون تحول نحوی و صرفی زبان فارسی، نسبت آن با زبان‌های ایرانی میانه، جایگاه گویش‌های منطقه‌ای، و بررسی‌ای آماری از وام‌واژه‌های عربی در زبان فارسی را در بر می‌گیرد.

«ولی فارسی چگونه است؟» این نخستین واکنش ژیلبر ۲۵ ساله در برابر پیشنهاد «هانری ماسه» استاد زبان فارسی «مدرسه زبان‌های شرقی پاریس» بود که او را به آموختن زبان فارسی ترغیب می‌کرد.

منجیک ترمذی از معدود پارسی سرایان سدۀ چهارم، که این بخت را داشته اند که مجموعه اشعاری مستقل به نام آنان به چاپ برسد، به شمار می آید.