از سالها پیش منتقدان مطبوعاتی بر رویکردهای دانشگاه به نقد ادبی و بویژه نقد آثار معاصر خرده می‌گیرند و منتقدان دانشگاهی را متهم به محافظه‌کاری، معاصر هراسی، گذشته‌گرایی و نبش قبر می‌‌کنند

در شمارۀ پیشینِ کتاب ماه ادبیات اظهارات دکتر کوروش صفوی دربارۀ لزوم تغییر خط فارسی و مشروح پیشنهادات ایشان و همچنین نظرات برخی دیگر از استادان زبان و ادبیات فارسی در این باره را خواندیم

آنچه در ادامه می‌آید بخش «سرسخن» مربوط به دوماهنامۀ گزارش میراث ضمیمه نقد است که به قلم دکتر اکبر ایرانی، سردبیر این نشریه نگارش شده است.

ضمیمه شمارۀ ۳ گزارش میراث (دوماهنامه تخصصی اطلاع رسانی در حوزۀ نقد و تصحیح متون، نسخه شناسی و ایران شناسی) ویژه زمستان سال جاری منتشر شد.

حبیب کارگر در مقاله «نقدی بر توضیحات کتاب های ادبیات فارسی دبیرستان» می نویسد: در سال های آینده شاهد تغییر در نظام آموزشی کشور خواهیم بود. به این امید که کتاب های درسی نیز - به خصوص کتاب های ادبیّات - به شکل مطلوب تری ارائه شوند.

«اشعار بازمانده از دیوان حقیقى» (۸۰۲-۸۷۲ ق)، عنوان مقاله ای است نوشتۀ آقاى على بصیرى‏پور ، که در آینۀ میراث شمارۀ ۴۵ ، چاپ و منتشر شده است.

منجیک ترمذی از معدود پارسی سرایان سدۀ چهارم، که این بخت را داشته اند که مجموعه اشعاری مستقل به نام آنان به چاپ برسد، به شمار می آید.

همیشه این نظر در نزد نقدنویسان رایج بوده که باید اثر را نقد کرد و نه نویسنده را. من نمی دانم چگونه می توان از اثری سخن گفت و ایراداتی بر آن گرفت و به نویسنده توهینی نکرد.