شیخ شهاب‌الدین سهروردی (۵۴۹ – ۵۸۷ ق) با نبوغ، خلاقیت و ابتکار، ترکیب افکار و آرا و تفکر جهانشمول خود احیاگر متافیزیک و فلسفه مبتنی بر نور بوده که در آن فهم به مثابه درخشش و اشراق است.