قائم‌مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور گفت: فردوسی و زبان فارسی تنها متعلق به یک دستگاه نیست و فراتر از ایران بوده و متعلق به تمامی فارسی زبانان و ایران فرهنگی بزرگ است و به هر اندازه در این زمینه کار کنیم کم است.

فردوسی در شاهکار حماسی خود، بسته به نوع داستانی که می‌سراید به مناسبتی گاه از ضرورت جنگ و تامین پاره‌ای مصالح و منافع کشور تنها از طریقِ آن تاکید می‌کند.

اردیبهشت سال ۱۴۰۳ این همایش با محوریت «بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در سیر فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی» برگزار خواهد شد.

روایت غالب محققان از سرایش شاهنامه این است که فردوسی این کار را در حدود ۳۶۵ تا ۳۷۰ هجری آغاز کرد و اثرش را در سال ۴۰۰ به پایان برد.

آندرا ادیولف، ناشری از کشور مجارستان: ادبیات فارسی در مجارستان خیلی محبوب است و طرفداران زیادی دارد.

پرچمدار زبان فارسى فردوسى است و پايندگى شعر پارسى از آنِ كوشش و پايمردى اوست.

در دو سال گذشته کتاب‌های متنوع و بسیاری درباره شاهنامه و فردوسی منتشر شده که تأییدی است بر زنده بودن این اثر کهن و گران قدر فارسی.

محمد رسولی، نویسنده کتاب«ناسوخ» گفت: این کتاب که با تکیه بر شاهنامه نوشته شده تاریخی و فلسفی است و نگاهی نیز به مسائل زمان دارد.

هفتصد و بیست و سومین شب از سلسله شب‌های بخارا به گرامی‌داشت یاد و خاطره زنده‌یاد دکتر ابوالفضل خطیبی اختصاص یافته است.

قائم‌مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور با اشاره به مقارن شدن ۱۴۰۳ با هزار و صدمین سال ولادت سراینده «شاهنامه»، از برگزاری ویژه‌برنامه‌هایی به همین مناسبت خبر داد.