معيارالأشعار در علم عروض و قافيه شعر پارسى و تازى از آثار ابوجعفر محمدبن حسن ملقب به نصيرالدّين (597 ـ 672 ق) است.

کلمات قصار امام علی «ع» (نسخه‌برگردان دو مجموعه: مائة کلمه و نثراللآلی)

ابوتمام طائی (231 ه) از شعرای برجسته روزگار خویش و هم از گردآورندگان بزرگ اشعار متقدم عرب خصوصا شعر حماسی است و با تدوین دو اثر کتاب الحماسه ( الحماسه الکبری) و الحماسه الصغری یا کتاب الوحشیات - که حاوی اشعار شعرایی غالبا ناشناخته و یا کمتر شناخته شده است- جایگاه بزرگی در فرهنگ اسلامی و ادب عربی دارد.

فلسفۀ اسلامی پس از ابوحامد غَزالی درگیرِ دو جریان گردید: جریانی که همگامی با غزالی می‌کند و با فلسفه‌گراییِ پنهانی به چیره‌سازی شریعت می‌پردازد. پرچمدار این جریان همان فخررازی است. جریان دیگر، جریانی است که آشکارا دین‌پژوهی می‌کند و به راستی به فلسفه‌گرایی می‌پردازد، و شاخص‌ترین پردازندگانِ بدان، همان نصیرالدّین طوسی است.

كتاب ترويح الأرواح في تهذيب الصحاح كه در واقع تهذيب كتاب صحاح جوهرى است با بهره‌گيرى از شش نسخه خطى و نيز با استفاده از متن اصلى صحاح و ديگر لغتنامه‌هايى كه بر پايه اين اثر تأليف شده‌اند، مورد تصحيح قرار گرفته است.

این بخش از جامع‌التواریخ مربوط به تاریخ سلغریان فارس است.

کهنترین ترجمۀ منظوم فارسی از کلام علوی

در هندسۀ عملی

علی‌نامه منظومه‌اى شيعى و بازمانده از سده پنجم هجرى است كه شاعرى به نام يا تخلّص «ربيع» آن را در سال 482 ه . سروده است.

نسخه ارزنده‌ای از سده پنجم و از جمله نسخه‌های شناخته شده و مهم آن تا امروز که آن را فقیه سهل‌بن امیر رقاقی با خط حسن‌بن یعقوب‌بن احمد به تاریخ جمادی الاخری سال 483 هجری مقابله کرده است.