دکتر رسول جعفریان در آغاز چهل و هشتمین جلد از فهرست نسخه های خطی کتابخانه مجلس شورای اسلامی بعد از طرح سئوالاتی درباره سخت ترین کارها در دنیای تألیف، و ارزشمندی یا بی ارزشی کار فهرست نویس و ... می نویسد:

ناصرخسرو از معدود شاعرانی است که زبان عاطفی و موسیقیایی شعر را در خدمت تعهد اجتماعی ـ انسانی خویش قرار داده و در دیوان خود که حاصل تجربیات مذهبی و ادبی اوست، طبقات مختلف اجتماعی را، مطابق اندیشه دینی و باطنی خود مورد انتقاد قرار داده است.

ابو حاتم مظفر اسفزاری (سده ۵ و ۶ ق) منجم، ریاضی دان و طبیعی دان بزرگ ایرانی، معاصر و همکار عمر خیام بود. از زندگانیش اطلاع چندانی در دست نیست؛ فقط بعضی مورخان و دانشمندان در آثار خود از وی یاد کرده اند.

این دفتر مجموعه رساله های فارسی و عربی از دانشوران ایرانی ـ از آغاز دوره اسلامی تا پایان عصر تیموری - می باشد که با تأکید بر دیوان ها و اشعار فارسی گردآوری شده است.

بو حسن علی فرزند سهل ربن طبری از بزرگان دانش پزشکی است که در طبرستان بخش شمالی سرزمین بزرگ ایران چشم به جهان گشود.

مراجعه به کتب تراجم کهن شیعی، چهره های زیادی از شخصیت های شیعی را با پسوندهای حلی، بغدادی، نجفی و حائری که اشاره به کربلاست، به ما می شناساند.

به احتمال بسیار کهن ترین سند موجود به زبان فارسی که به معرفی و تشریح علم هیئت جدید پرداخته است، نامه ای است که در سال ۱۶۲۴ م، یعنی کمتر از ربع قرن پس از مرگ تیخو براهه، در دوران شاه عباس اول تدوین شده است.

«مطالعات ایرانی» نشریه انجمن بین المللی ایران شناسی است که با مدیریت و سردبیری دکتر محمدعلی هما کاتوزیان، دانشگاه آکسفورد، منتشر می شود.

تاریخ گویاترین سند هویت و فرهنگ هر ملتی است و از میان نوشته های تاریخی، خاطرات شخصی مستندترین و جذاب ترین این دست متون هستند.

در اسفند ۱۳۹۰ کتاب ارزشمند و بی همتای التفهیم ابوریحان بیرونی که قرن پنجم /ده میلادی، برای آموزش نجوم به زبان ساده نگاشته شده بود، به عنوان میراث معنوی ایران در برنامه حافظه جهانی یونسکو به ثبت رسید.