دكتر محمود اميدسالار از آمريكا، در نشستي با عنوان « خداي نامه يا يك واحد ادبي؟»، گفت: داستان خداي نامه، سرگذشت پهلوانان و تاريخ حماسي ايران است. وقتي اسلام در ايران مستقر شد، با استقرار سيادت فرهنگي جديد، طبعا خيلي از متون قديم ايراني به عربي ترجمه شد.

دكتر حسين معصومي همداني در پنجاه و چهارمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: شك نيست كه تاثير خواجه نصير توسي به دليل جوانب آثار مختلف علمي اوست، اما نكته مهم اين است كه اين جوانب هر يك ديگري را تشديد كرده اند.

مديرعامل مركز پژوهشي ميراث مكتوب در نشستي با عنوان « تاريخ علم، منطق و فلسفه در آثار خواجه نصيرالدين طوسي » گفت: خواجه نصير توسي، بزرگ ميراثبان علم و فلسفه و منطق و كلام در فرهنگ و تمدن اسلامي است.

دكتر احد فرامرزقراملكي در پنجاه و چهارمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: خواجه توسي از موثرترين دانشمندان دوره اسلامي است، البته نه موثرترين، بلكه يكي از كساني است كه در تاريخ علوم مختلف بسيار موثر بوده، اما چالش اصلي اينجاست كه نحوه اين تاثير چگونه است؟

پنجاه و چهارمين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، با عنوان « تاريخ علم، منطق و فلسفه در آثار خواجه نصيرالدين طوسي» روز دوشنبه 9 اسفند ماه 85 در اين مركز برگزار شد. سخنرانان اين نشست، استاد عبدالله انوار، دكتر حسين معصومي همداني و دكتر احد فرامرزقراملكي بودند.

استاد عبدالله انوار در نشستي با عنوان « تاريخ علم، منطق و فلسفه در آثار خواجه نصيرالدين طوسي » گفت: 5 كتاب در بين كتب خواجه نصير بسيار معروف است، يكي كتاب اخلاق ناصري، يكي كتاب شرح اشارت و تنبيهات، يكي كتاب محيطي اش، يكي كتاب تحرير اقليدس و يكي كتاب منطق اش كه اساس القتباس است.

مدير گروه فرهنگ و زبان هاي باستاني دانشگاه تهران در پنجاه و سومين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: زبان ايلامي زباني پيوندي است كه تاكنون وابستگي آن به هيچ يك از خانواده هاي زباني دنيا به اثبات نرسيده، اما احتمالاً با يكي از نياكان زبان هاي دراويدي هند خويشاوندي بسيار دوري داشته است.

پنجاه و سومين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، با عنوان « شناخت گل نوشته هاي دوران هخامنشي از ديدگاه اجتماعي و زبان شناسي» روز دوشنبه 2 بهمن ماه 85 در اين مركز برگزار شد. سخنرانان اين نشست، دكتر عبدالمجيد ارفعي، سيد احمد محيط طباطبايي، دكتر حسن رضايي باغ بيدي بودند.

دكتر عبدالمجيد ارفعي در نشستي با عنوان « شناخت گل نوشته هاي دوران هخامنشي از ديدگاه اجتماعي و زبان شناسي» گفت: بيشتر اين گل نوشته ها از سال متعلق به سال هاي سيزدهم تا بيست و هشتم داريوش است. يعني پانصد و نه تا چهارصد و نود و چهار، منهاي يك گل نوشته كه متعلق به سال نهم است.

سيد احمد محيط طباطبايي در پنجاه و سومين نشست مركز پژوهشي ميراث مكتوب، گفت: در حوزه فرهنگي هميشه بر بخش مثبت و پر را بيشتر بايد در فرهنگ ملي تكيه كرد و نه بخش هاي خالي.