«کُنوز الوَدیعة مِن رموزِ الذّریعة» ترجمهٔ الذریعۀ راغب اصفهانی، با انشای ابن‌ظافِر شیرازی، را می‌توان حلقۀ تکامل متون تعلیم اخلاقی ایرانی و اسلامی تا قرن هشتم محسوب کرد.

کتابشناسی متون چاپ شده در ایران (از سال 1233 قمری تا 1390 شمسی) به کوشش محمود طیار مراغی و سید سعید میرمحمدصادق، در دو جلد سامان یافته است.

بیست و هشتمین اثر از مجموعۀ تاریخ و جغرافیای مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب اثری است مربوط به قرن یازدهم هجری از فضلی خوزانی اصفهانی که به روزگار و زندگانی شاه طهماسب اول صفوی اختصاص دارد.

مجموعۀ سه جلدی «بُحَیره» که اثری بی‌نظیر از میرمحمدهاشم بیگ فزونی استرآبادی در حکایت‌نویسی و عجایب‌نگاری است، با مقدمه و تصحیح مرتضی موسوی و رضوان مسّاح چاپ و منتشر شده است.

«تفسیر بصائر یمینی»، به عنوان سیصد‌ و بیست و پنجمین اثر از آثار مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب، به کوشش علی رواقی منتشر شده است.

لطائف التفسیر تصنیف فخرالاسلام ابونصر احمد بن الحسن بن سلیمان درواجکی (به سال 519 ﻫ.ق) از میراث‌های ارزشمند فرهنگ اسلامی و زبان و ادب پارسی، است.

کهن‌ترین نسخۀ «جامع التواریخ» نوشتۀ رشیدالدین فضل‌الله همدانی و «مجمع التواریخ» تألیف حافظ ابرو به زبان فارسی، توسط مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.

میراث مکتوب- دُستور المنجمین اثری است از مؤلفی ناشناخته که حدود سال 500 هجری در قلعه الموت تألیف شده است. چهارپنجم مباحث این کتاب دربارۀ علم نجوم و احکام نجوم ...

رسالۀ صحیفۀ جعفری در احوال امامزاده ابوجعفر محمّد عریضی (درگذشتۀ 424 ق) با مقدمه و تصحیح محمدرضا ابوئی مهریزی منتشر شده است.

این کتاب حاوی دست‌نوشته‌های ناصرالدین شاه قاجار (1247-1313ق.) از سفر و شکار در فیروزکوه طی چند ماه ابتدایی سال 1282 ق. است. شاه قاجار در این سفر رویدادهای مسیر رفت و برگشت از تهران به فیروزکوه و بالعکس را به رشتۀ تحریر درآورده است.