میراث مکتوب – شاعری خواجوی کرمانی محصول گسترش شعر فارسی دری به نواحی دورتری از خراسان بزرگ در قرن‌های هفتم و هشتم هجری است. خواجو از زادگاهش کرمان به شیراز، پایتخت شعر فارسی، می‌آید و پس از فراگیری سبک و ساختار شعر سبک عراقی ـ به ویژه سعدی ـ هنر خود را تا حد شاعری صاحب سبک ارتقاء می‌دهد. خواجو را بایست شاعری سرآمد و تاثیرگذار در سبک عراقی دانست که در میان دو قله‌ی رفیع شعر فارسی ـ سعدی و حافظ ـ قدری رفیع و شایان احترام دارد.
پنجمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی خواجوی کرمانی در روز چهارشنبه ششم بهمن ساعت ۱۶:۳۰ به «خواجو و سبک عراقی» اختصاص دارد که با سخنرانی دکتر عبدالرضا مدرس در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر(بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.