میراث مکتوب – هر ملتی خواهان سربلندی و افتخار برای سرزمین خویش است.
کشور ما نیز با فرهنگی چندین هزار ساله به خود می بالد . شناساندن شخصیت ها و بزرگان و آثار ایشان به جامعه یکی از وظایف هر انسان فرهیخته است. بدین منظور در این دیوان شاعر گمنامی از قرن یازدهم هجری قمری که نام و اثرش ناشناخته مانده است، به نام شرعی شیرازی معرفی می گردد تنها نسخۀ موجود از دیوان این شاعر عهد صفوی در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی محفوظ است.
شرعی شیرازی (1020 تولد 1090 وفات) از شاعران صاحب دیوان است که از لحاظ قدرت شاعری در غزل و قصیده و مثنوی و رباعی و دیگر انواع شعر دست کمی از همعصران خود ندارد، فقط یک بدشانسی او را از صفحۀ تاریخ ادبیات فارسی در عصر صفویه حذف کرده است، و آن معاصر شدن با شاعران سرآمدی چون کلیم کاشانی، عرفی شیرازی و وحشی بافقی است.
عامل دیگر حضور کمرنگ شرعی شیرازی در تاریخ ادبیات ایران چهل سال اقامت در کشمیر و هند است که تقریباً عمر مفید خود را در آنجا سپری کرده است.
ارزش های هنری و شاعری شرعی شیرازی به گواهی اشعار او به ویژه غزلیات که در این مجموعه بالغ بر 956 غزل است او را در حیث یک شاعر بزرگ و تمام قد قرار می دهد، از حیث کمی دیوان موجود با تعداد 258 رباعی و مثنوی های اعجازالخیال 430 بیت و مفتاح الفواید 320 بیت و در تقلید از مثنوی های نظامی در مجموع با احتساب تعداد ابیات غزلیات اگر به طور میانگین 7 بیت باشد، همۀ ابیات این دیوان بالغ بر 8474 بیت خواهد بود.
ديوان اشعار شرعي شيرازی، تصحيح انتقادی: ناصر فاضلی، تهران، فرهنگ صبا، 724 صفحه، قطع: وزيری، 450000 ریال، 1395.