میراث مکتوب – شامگاه ۱۵ تیر ۱۳۹۵ش / ۲۹ رمضان ۱۴۳۷ق/۵ جولای ۲۰۱۶ وقتی همه منتظر خبر رویت هلال شوال در پاکستان بودیم، دراین در میان دوستی زنگ زد و از من پرسید خبرِ نجم الرشید را شنیدی؟ در جواب من هم سوال کردم و با تعجب پرسیدم: نجم الرشید چه شد؟ گفت: نمی دانید که امروز بعد از ظهر در لاهور، جهان فانی را وداع گفت! باورم نشد. خبر طوری تلخ بود که جرات نمی کردم از نزدیکان نجم خبر را تأیید کنم. تا این که کم کم روی رسانه های اجتماعی و فیس بوک شاگردانش خبر را پخش کردند و دیگر چاره ای نبود که این واقعیت بسیار ناگوار را بپذیرم.(هر کس را بازگشت به سوی الله است.)
نجم الرشید را از موقعی می شناختم که در ۱۹۹۰م تازه فوق لیسانس ادبیات فارسی را در دانشگاه پنجاب لاهور تمام کرده بود و بعد در سال ۱۹۹۴م به عنوان مربی گروه فارسی در دانشگاه بلوچستان کویته آغاز به کار کرد.دو سال بعد او بورسیۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد و در دورة دکتری ادبیات فارسی ثبت نام کرد. من اگرچه در ۱۹۹۲م از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده به وطنم برگشته بودم اما به مناسبت های مختلف مکرر سفر به تهران داشتم و گاهی پاتوقم در خوابگاه دانشجویان نزد نجم الرشید می بود. وقتی برای او نوبت گزینش موضوع پایان نامه رسید، با من مشورت کرد . به او موضوع تاریخ « نقد شعر فارسی در شبه قاره در قرن دوازدهم هجری» پیشنهاد دادم. برای تایید موضوع او را پیش استاد شفیعی کدکنی بردم. استاد ازین موضوع بسیار خرسند شدند و تأیید نمودند.از ایشان خواهش نمودیم که راهنمایی رساله را تقبل فرمایند؛ ولی ایشان به دکتر تقی پور نامداریان حوالت دادند. دربارۀ این موضوع برخی منابع ناب در دسترسم بود که تحویل نجم الرشید دادم و او بخوبی از پس این کار برآمد و در سال ۲۰۰۰م از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. پس از بازگشت به پاکستان، دانشگاه بلوچستان را ترک گفت و در سال ۲۰۰۱ به عنوان مربی در دانشگاه پنجاب لاهور استخدام شد و در سال های آتی با سرعت ترفیع درجه پیدا کرد؛ تا اینکه در سال ۲۰۰۴ دانشیار شد. او در سال ۲۰۱۵م از کمیسیون آموزش عالی پاکستان بورسیه شد و برای تکمیل فوق دکترا عازم انگلستان شد و یک سال درآنجا ماند و روی یکی از تاریخ نامه های فارسی پنجاب پژوهش نامه را نوشت. در ماه ژانویه یا فوریه ۲۰۱۶ از انگلستان با کسالت برگشت. طبیبان سرطان در تن او تشخیص دادند. مداوا و معالجه به کار گرفت ولی کارگر نیفتاد ، تا اینکه سه و نیم بعد از ظهر ۲۹ رمضان او به سوی آفریدگار خود بازگشت.
دکتر نجم الرشید در یکم اکتبر ۱۹۶۸ در نزدیک لاهور پاکستان به دنیا آمد. باین حساب هنوز پنجاه ساله نشده بود که عزیزان خود را داغدار کرد.او جوانی بود متدیّن،نماز خوان، آداب دان و خجول بود. راه تحقیق را برای خود برگزید و مقالاتی متعدد نوشت و چاپ کرد. در زمانی که در تهران اقامت داشت با آقای حسن انوشه آشنا شد و برای «دانشنامۀ ادب فارسی (ادب فارسی در شبه قاره)» مقالاتی نوشت. همچنین چندین مقاله برای «دانشنامۀ زبان و ادب فارسی» زیر نظر فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز تألیف کرد. در پاکستان همیشه مشغول نوشتن مقالات و تصحیح رسایل بود که بعداً در نشریات دانش ، سفینه و اورینتال کالج مگزین منتشر شد. از میان رسایلی که به تصحیح او چاپ شد یا او معرفی کرد، این است: خوشدل؛ نامه؛ خلدی نامه؛ دیوان نور الهی؛ مناظرۀ گل و نرگس از غنیمت کنجاهی؛ سه رساله در نقد ادبی؛ تادیب الزندیق فی تکذیب الصدیق؛ تحقیق السداد فی مزلة الازاد. از دیگر آثار چاپ شدة او: مطالعات فارسی شبه قاره در ایران( ۲۰۰۶م)؛ مصدرنامه و لغت نامه( ۲۰۰۶م)؛ فارسی گفتاری (۲۰۰۷م)؛غنیمت کنجاهی (مجموعة مقالات، ۲۰۰۹م)؛ دیوان احمد یار یکتا خوشابی و هیر و رانجها (۲۰۱۰م). او در ایران دوستانی زیاد داشت که قطعاً از شنیدن خبر فوت او ناراحت می شوند. خداوندمتعال بیامررزش.
عارف نوشاهی (عید فطر ،۱۴۳۷ق)