میراث مکتوب – سائل شیرازی از شاعران دورۀ سیزدهم هجری است. زادگاه او «قیر» از شهرهای کهن فارس و محل رشد و نمو و شاعری او شیراز و تهران است.
دیوان سائل مشتمل بر قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مثنوی است. تأثیر شاعران سبک عراقی از جمله حافظ و سعدی بر شعر او نمایان است. همچنین رگه هایی از مکتب وقوع در اشعار وی دیده می شود.
شعر او سهل و روان و نزدیک به زبان محاوره است و از ظرایف و مایه های عرفانی خالی نیست.
سائل مردی خلیق و مهربان و سخی الطبع و چرب زبان بوده و بشاعری در زمان خویش شهرت یافته و به سال 1225 هجری قمری درگذشته است.
دیوان سائل در حدود هفت هزار بیت دارد و مشتمل بر قصائدی در توحید و نعت و مدائح حضرت علی و پادشاه عصر فتحعلیشاه و فتحعلی خان ملک الشعرا (صبا) و غزلیات و قطعات و ترکیب بندها و رباعیات و یک مثنوی در شکایت از زمان است .
دیوان سائل شیرازی به تازگی با تحقیق، مقابله و تصحیح روح الله خادمی منتشر شده است.
دیوان سائل شیرازی، تصحیح: روح الله خادمی، قم، نشر مجمع ذخائر اسلامی، قطع: وزیری، بها با جلد شومیز: 500000 ریال، بها با جلد سخت: 600000 ریال، 1395.