میراث مکتوب – کتاب شوق نامۀ محمدی تألیف طالبی با تصحیح و تعلیقات مریم امیرارجمند از سوی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی منتشر شد.
کتاب شوق نامۀ احمدی یا شوق نامۀ محمدی از گوینده ای است به نام طالبی که در سدۀ دهم هجری می زیسته. دربارۀ زادگاه و استادان و آثار دیگر او اطلاعی در دست نیست. مرحوم دکتر عبدالرسول خیام پور به نقل از ترجمۀ مجالس النفایس از طالبی سمرقندی نام برده که در سال 928 ق در حیات بوده.
طالبی مردی کثیرالسفر بوده که به گفتۀ خود او پیش از سرودن مثنوی خود پانزده بار به سفر حج مشرف شده. در 943 ق از مکه به مدینه و شام و حلب مسافرت کرده و سپس راه دیار روم در پیش گرفته، از قونیه عبور کرده ، به قسطنطنیه رفته، مورد توجه سلطان سلیمان قانونی واقع شده. التفات سلطان را می توان بر این حمل کرد که طالبی یا بازرگانی معروف و صاحب ثروت بود و یا در زمینۀ دانش مقامی والا داشت. در سال 947 به سرودن مثنوی خود مشغول شده و آن را در مدت یک سال و شش ماه در 23 جمادی الاخرۀ سال 949 ق به پایان رسانده است.
طالبی با مثنوی مولوی مأنوس بوده است. دیدار وی از قونیه و زیارت تربت مولانا علاقۀ او را به مولانا و مثنوی افزوده است. او در لابلای مثنوی خود به این علاقه ها اشاره کرده است. این مثنوی به در کنار لغات و تعبیراتی را که در آن به کار رفته است می تواند یکی از آثاری به شمار آید که تحت تأثیر مثنوی تدوین شده است. مصحح به رغم استناد به نسخۀ منحصر به فرد توانسته با کوشش زیاد مشکلات کتاب را حل کند.
شرح احوال، افکار و آثار طالبی، زندگی و شرح حال طالبی ، مذهب طالبی، طالبی و سرایندگان پیش از وی، اطلاعات و دانش طالبی، سبب نظم شوق نامه، معرفی شوق نامه و … برخی از مطالبی است که مصحح در مقدمۀ این اثر به آن اشاره کرده است.
طالبی، شوق نامۀ محمدی، تصحیح و تعلیقات: مریم امیرارجمند، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 541 صفحه، قطع: وزیری، بها: 250000 ریال، 1394.