در سیر و سلوک عرفانی، چلّه نشینی، مراقبت خالصانۀ چهل روزه از خود است، تا از این طریق باطن سالک به آمادگی لازم جهت دریافت حکمت ناب الهی از طریق کشف و شهود قلبی نائل شود.
هرسال یا چند سال یک بار، خلوت گزیدن و عبادت حضرت محبوب به مدت چهل روز، اسباب منور شدن سالک و دست یابی او به حکمت الهی و گشوده شدن چشم درون و بصیرت می شود.
ادامه اين مقاله نوشته سيد سلمان صفوي را كه در ارج نامه استاد محمدعلي موحد منتشر شده است بر روي فايل زير بخوانيد.
يادآور می‌شود مجموعه مقالات با قافلۀ شوق (ارج نامۀ استاد محمدعلی موحد) به اهتمام محمد طاهری خسروشاهی از سوی انتشارات ستوده به چاپ رسيده است.
اخبار مرتبط
………………………………………………….
شمس در مقالات [1]
غزلی از مولانا [2]
قضا و مَقْضی از دیدگاه مولوی و ابن عربی [3]
وجهی از وجوه احوال و آثار حاج محمدآقا نخجوانی [4]
نسبت میان نظر و عمل به رأی مایستر اکهارت [5]
رفتارشناسی عشق در قابوس نامه [7]
ابراهیم پورداود و رستخیز ایران در جنگ اول جهانی [8]
در حُسنِ کار موحد و نقدِ ابن عربی [9]
آغاز ترجمه در ایران [10]
بازبینی مکتوبات مولانا جلال الدّین بلخی رومی و نقد نقدهای آن [11]
شمس موحد [12]
مقبرة الشعرا و سابقۀ تاریخی آن [13]
ترجمه منظوم سخنان حضرت محمد (ص) [14]
خاتم و نقش پیدا و پنهان آن در بیتی از حافظ [15]
بررسی جایگاه شناسانه حافظ و مولوی در ارتباط با محیط اجتماعی [16]
نمونه ای نادر از سنجش زمان در کتاب هفتم دینکرد [17]
حافظانه های شهریار [18]
افول شمس تبریزی [19]
سکوت سعدی [21]
فرزانه حقیقت جو [22]
یادداشتی درباره ارج نامه دکتر محمدعلی موحد [24]
