میراث مکتوب- رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در همایش بزرگداشت زبان فارسی، با اشاره به نقش محوری این سازمان در صیانت از میراث مکتوب زبان فارسی، بر جایگاه بی‌بدیل فردوسی و شاهنامه در فرهنگ و حافظه تاریخی ایرانیان تأکید کرد و از ثبت هزاران منبع پژوهشی در این زمینه در کتابخانه ملی خبر داد.
در آیین گشایش همایش بزرگداشت زبان فارسی که با حضور اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی، میهمانان خارجی، سفرا و رایزنان فرهنگی کشورهای مختلف، و پژوهشگران داخلی برگزار شد، غلامرضا امیرخانی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ضمن خیرمقدم به حاضران، بر جایگاه محوری کتابخانه ملی در صیانت از میراث مکتوب زبان فارسی تأکید کرد.
در ابتدای نشست، امیرخانی، رئیس سازمان، با اشاره به نقش بنیادین این مجموعه در نگهداری میلیون‌ها جلد کتاب، نشریه، پایان‌نامه و دیگر منابع به‌ویژه به زبان فارسی، اظهار داشت: کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران بزرگ‌ترین نگهبان و پاسدار میراث مکتوب زبان فارسی در جهان است و ما وظیفه حفظ، نگهداری و اشاعه این میراث را برای امروز و آینده بر عهده داریم.
وی با مرور تاریخی بر جایگاه شاهنامه و فردوسی در میراث فرهنگی ایران، گفت: از قرن هفتم هجری به بعد، به‌ویژه در دوره‌های ایلخانی، تیموری و صفوی، توجه به شاهنامه و جایگاه فردوسی روندی رو به رشد داشته است. نسخه‌هایی مانند شاهنامه دموت، شاهنامه بایسنغری و شاهنامه طهماسبی، گواهی روشن بر استمرار این توجه در دوره‌های مختلف تاریخی هستند.
او در ادامه به آماری از منابع موجود درباره فردوسی و شاهنامه در کتابخانه ملی اشاره کرد و گفت: در بانک اطلاعاتی سازمان، بیش از ۷۵۵۰ کتاب و حدود ۴۱۰ پایان‌نامه کارشناسی ارشد و دکتری درباره شاهنامه و فردوسی ثبت شده است؛ این آمار نشان‌دهنده جایگاه بی‌بدیل فردوسی در فرهنگ ایرانی است.
امیرخانی سخنان خود را با استناد به ابیاتی از امامی هروی، شاعر قرن هفتم، به پایان رساند که اهمیت سخن گفتن به زبان مخاطب را یادآور می‌شد و در تأیید جایگاه زبان فارسی در انتقال مفاهیم و اندیشه‌ها بیان شد:
با یار نو از غم کهن باید گفت
با او به زبان او سخن باید گفت
لا تفعل و افعل نکند چندان سود
چون با عجمی کن و مکن باید گفت
منبع: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران