میراث مکتوب- جلال متینی، استاد برجسته دانشگاه، محقق نام‌آور، شاهنامه‌شناس و مصحح متون کهن فارسی، در سن ۹۶ سالگی و دور از وطن دیده بر جهان فروبست. او سی‌ام دی‌ماه درگذشت اما خبر آن دیروز اعلام شد. متینی متولد ۱۳۰۷ تهران، فرزند خانواده‌ای فرهنگی و شیفته ادب، از دانش‌آموختگان دارالفنون و دانشگاه تهران بود که تدریس را نه‌تنها یک شغل، بلکه رسالتی فرهنگی می‌دانست.
او علاوه بر تدریس ادبیات و تاریخ در مدارس و دانشگاه‌های مختلف، طی سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶ ریاست دانشگاه فردوسی مشهد را برعهده داشت. متینی سال‌ها به‌عنوان مدیر مجلات «ایران‌نامه» و «ایران‌شناسی» خدمتی بی‌بدیل به فرهنگ و ادب ایران کرد. شاگردی استادانی چون ملک‌الشعرای بهار، بدیع‌الزمان فروزانفر و ذبیح‌الله صفا، جلال متینی را به چهره‌ای ممتاز در حوزه ادبیات حماسی و نثر کهن فارسی تبدیل کرد. او با تصحیح متون ارزشمندی مانند «دیوان امیر معزی»، «تاریخ سیستان»، «تاریخ بیهق»، «تاریخ جهانگشای جوینی» و تدوین صدها پژوهش و مقاله در تاریخ، فرهنگ و سبک‌شناسی، میراثی ماندگار از خود به‌جای گذاشت.