میراث مکتوب – پیشرفت علوم و فنون مرهون زحمات، تلاش دانشمندان و ادیبان از یک سو و زبان‌شناسان از سوی دیگر است. پژوهش در خصوص هر دو برای صاحب نظران فرضیه ای است که تمام شدنی نیست. مقاله حاضر کوشیده است تا به بررسی این زبان در دوره اسلامی در آثار علمی بپردازد و با این فرض که آثار علمی که به زبان فارسی نوشته شده است سبب پیشرفت علوم تجربی در دوره اسلامی در ایران شده است.
با روش تحلیل توصیفی و تاریخی با کمک اسناد و مدارک نوع اول و دوم کتابخانه ای فرضیه اصلی این مقاله که نشان دهنده نقش زبان فارسی در پیشرفت علوم تجربی، مورد بررسی و کنکاش قرار خواهد گرفت.
با روش تحلیل توصیفی و تاریخی با کمک اسناد و مدارک نوع اول و دوم کتابخانه ای فرضیه اصلی این مقاله که نشان دهنده نقش زبان فارسی در پیشرفت علوم تجربی، مورد بررسی و کنکاش قرار خواهد گرفت.
آنچه در بالا مطالعه کردید چکیده مقاله «بررسی زبان فارسی در پیشرفت علوم تجربی در ایران (دوره اسلامی)» است که به قلم عین الله رحمانی و روح الله رحمانی نگارش شده است. این مقاله در دومین همایش نقش دانشمندان ایرانی – اسلامی در پیشبرد علوم تجربی ارایه شد.
برای مطالعه متن کامل این مقاله در فایل پایین کلیک کنید.