میراث مکتوب- نسخ خطی از مهمترین ارکان فرهنگی بشر و نشانگر تاریخ و تمدن یک سرزمین از زوایای مختلف می‌باشند. از آن جا که زبان فارسی بیش از چهارصد سال زبان رسمی شبه قارۀ هند بوده، نسخ خطی فارسی بسیار زیادی در کتابخانه‌ها و مراکز اسناد این کشور یافت می‌شود که هر یک از این آثار، میراث ارزشمندِ فرهنگی و تاریخی شبه قاره و ایران به شمار می‌آیند.
از این رو با در نظر گرفتن گسترۀ زبان و ادب فارسی در هند و با هدف صیانت از این میراث فرهنگی، مطالعه در حوزۀ نسخ خطی فارسیِ موجود در مجموعه‌های این کشور ضروری به نظر می‌رسد.
بتول کیخا، نویسندۀ مقالۀ «فهرست‌نامه‌های نسخ خطی فارسی در هند» با استفاده از روش مروری- کتابخانه‌ای و سندی، ضمن معرفی نسخ خطی، به گردآوری و ارائۀ فهرست‌نامه‌های این آثار در کتابخانه‌ها و مراکز اسناد هندوستان پرداخته است.
یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که تا زمان نگارش این مقاله 135 عنوان فهرست‌نامه از نسخ خطی فارسی در هند تنظیم و تدوین شده که در 39 کتابخانه و مرکز اسناد این کشور نگهداری می‌شوند. طبیعتاً محتمل است که درصد زیادی از این آثار به دلیل شرایط نامناسب حفاظت و نگهداری، از بین رفته و یا مهجور مانده و به ثبت نرسیده باشند.
متن کامل مقالۀ «فهرست‌نامه‌های نسخ خطی فارسی در هند» را که در شمارۀ 20 فصلنامۀ مطالعات شبه قاره (دانشگاه سیستان و بلوچستان) به چاپ رسیده است، از اینجا دریافت کنید!