میراث مکتوب – نوشتار حاضر به بررسی و توصیف چگونگی و نحوۀ نفوذ غرب در هنر عصر ناصری، مبتنی بر نگاهی علمی و به دور از جانب داری های رایج، در یک مقدمه و پنج فصل می پردازد. در فصل اول، روابط فرهنگی – هنری ایران با کشورهای اروپایی ، از مغولان تا ابتدای عصر قاجار بررسی شده است.
در فصل دوم به زمینه های مؤثر در روند نفوذ غرب همچون حضور مبلغان مذهبی ، اعزام محصلان به اروپا ، تأسیس دارالفنون و سفرهای ناصرالدین شاه به فرنگ پرداخته شده است.
در فصل سوم با اشاره به سفرهای سه گانۀ شاه به غرب و نیز جذب معلمان اروپایی ، به بیان نخستین گام های حضور آموزش موسیقی به سبک غربی، به ویژه در حوزۀ موسیقی نظامی با تلاش های مسیو لومر فرانسوی می پردازد.
در فصل چهارم چنین شرح داده شده است که با آغاز نمایش نامه نویسی به شیوۀ اروپایی در آثار افرادی همچون آخوندزاده و تبریزی و پس از ترجمۀ نمایش نامه های نویسندگان غربی، به ویژه مولیر و سپس اجرا در تماشاخانۀ دارلفنون، نخستین اقدامات به منظور اشاعه و گسترش نمایش به سبک غربی در پرتو حمایت شاه انجام پذیرفت.
فصل پایانی به تأثیر غرب بر حوزۀ نقاشی می پردازد. چرا که با ورود به عصر ناصری، بنا به دلایلی همچون علایق درباری، حضور نقاشان اروپایی و معلمان ایرانی فراگرفتۀ فنون هنری غربی در دربار ، این هنر روندی متفاوت را طی کرد.
افرادی همچون صنیع الملک و کمال الملک به تقلید از سبک های غربی و تلفیق آن با نقاشی سنتی روی آوردند و به تدریج این جریان به سبکی غالب و رایج مبدل گردید.
لعل شاطری، مصطفی، نخستین رویارویی های هنر عصر ناصری با هنرغرب (موسیقی، نمایش، نقاشی)، تهران، مرندیز، 326 صفحه، قطع: وزیری، بها: 300000 ریال، 1396.