میراث مکتوب – بحر زخار تذکره ای فارسی از وجیه الدین اشرف است که در 1202 ق/ 1788 م. در دست تألیف بوده ولی از تاریخ پایان نگارش آن و یا تاریخ ولادت و درگذشت نویسنده، اطلاعی در دست نیست.
بحرزخار تذکرۀ عمومی بزرگان دینی سلسله های طریقت مختلف مخصوصاً بزرگان دینی شبه قاره است. در این کتاب شرح حال 2800 تن درج شده که از آن میان 2000 نفر از شبه قاره اند. تاکنون دوجلد از این تذکره با تصحیح و تدوین آذرمیدخت صفوی چاپ شده است. هر دو جلد با همکاری مرکز تحقیقات فارسی دانشگاه اسلامی علیگره و مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در دهلی به ترتیب در سال های 2012 و 2014 م. منتشر شده و به قول مصحح، جلد سوم آن نیز در دست چاپ است که با به چاپ رسیدن جلد سوم، انتشار آن کامل خواهد شد. مطلب پیش رو، ترجمۀ مقاله ای با عنوان «تذکرۀ بحر زخارکی بعض غیر مستند روایتین» است که در مجلۀ معارف ژوئن 2015 م . شمارۀ 195/6 به طبع رسیده است و نگاهی به چند روایت غیر مستند در تذکرۀ مذکور دارد.
متن کامل این مقاله نگاشتۀ عارف نوشاهی که در شمارۀ 170 نشریۀ آینۀ پژوهش منتشر شده است اینجا بخوانید.