میراث مکتوب – در میان دانش هایی که بشر به لحاظ نیاز جدی و مستمر برای دستیابی به آن و تکامل و تعالی آن بسیار کوشیده و انبوهی از تجارب و یافته های پراکنده و سامان یافتۀ ملل مختلف را گردآوری و نگاهداری کرده است جایگاه دانش پزشکی از اهمیت و منزلت ویژه ای برخوردار است ، زیرا محور بحث آن ، انسان و موضوع آن، تأمین سلامت و پاسداری از گرانبهاترین گوهر یعنی حیات آدمی است و تعابیر زیبا و لطیفی همچون دارایی پنهان، حسنۀ دنیا، سرمایۀ زندگی نعمتی که آدمی از ادای شکر آن ناتوان است، در بیان ارزش سلامت یعنی همان نیاز جدی و بی جایگزین برای تداوم حیات و ثمربخشی آن از معصومین علیهم السلام به ما رسیده است.
آنچه به عنوان طب سنتی اسلامی – ایرانی می شناسیم، به اعتباری تمام طب دوران شکوهمند تمدن اسلامی تا رسیدن به دورۀ رنسانس و تحولات اندیشه و تطورات فناوری های گوناگون و رشد حیرت انگیز دانش بشری البته با زیربنا و سرمایه ای از مجموعۀ دانش گذشته است که جا دارد با نگاهی دوباره، مبانی نظری و فلسفی و همچنین چگونگی عملکرد آن مورد ارزیابی عالمانه و منصفانه قرار گیرد.
اما اینکه احیاگران طب سنتی با چه انگیزه ای و در چه دوران پر مخاطره ای که کمترین خطر آن اتهام واپسگری و دوری از یافته های علمی روز بود، وارد این عرصه شده اند.
با این حال آنچه وجه اشتراک این بزرگ مردان است، آگاهی از دانش روز، میهن دوستی، حقیقت جویی و شجاعت علمی است. سعی مشکور این بزرگان در زمان حاضر با ورود رسمی طب و داروسازی سنتی و علوم وابسته در بالاترین مقاطع تحصیلی و در معتبرترین دانشگاه های کشور به بار نشست.
غفاری، فرزانه، ناصری، محسن، احیاگران طب سنتی در دوران معاصر، مقدمه: محمدمهدی اصفهانی، تهران، نوین پژوه سینا، 335 صفحه، قطع: وزیری، بها با جلد شومیز: 190000 ریال با جلد سخت: 220000 ریال، 1396.