میراث مکتوب- گروه سفیران صلح و دوستی با مشارکت مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد طی نشستی تحت عنوان «زبان مادری و صلح» با حضور و سخنرانی مشاهیر و فرهیختگان زبان و ادب فارسی، روز بین المللی زبان مادری را در سالن کنفرانس ساختمان سازمان ملل متحد در تهران در تاریخ 29 بهمن 1398 گرامی داشتند.
این همایش با سخنان و خیر مقدم سرکار خانم دکتر طیبه محمد، مدیر گروه سفیران صلح و دوستی آغاز شد. سپس جناب آقای محمد رجائی مقدم، معاون مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد در تهران نکاتی را در ارتباط با روز بین المللی زبان مادری برای حاضران بیان نمودند.
سخنران نخست این نشست جناب آقای یارتا یاران، شاعر و پژوهشگر فرهنگ و هنر بود که درباره «زبان مادری و صلح» برای حاضران به ایراد سخنرانی پرداخت. وی گفت انسان را از اعمالش نمی شود شناخت بلکه بهترین راه شناخت انسان، سخن اوست. وی ضمن تاکید بر موضوع صلح و زبان مادری، افزود: زبان‌ها با هم سر جنگ ندارند، بلکه به هم برگردانده می‌شوند؛ زبان‌ها از هم کم نمی‌کنند، بلکه به هم می‌افزایند.
جناب آقای فرهاد حسن زاده نویسنده کتاب های کودک و برگزیده مرحله نهایی جایزه هانس کریستین اندرسن سال 2020 بیاناتی تحت عنوان «داستان یعنی صلح» ایراد کرد. ایشان در این نشست گفت: داستان یعنی صلح و داستان خواندن یعنی رسیدن به صلح. خواندن داستان برای کودکان یعنی کاشتن بذر صلح در اندیشه و روان کسانی که آمادگی پذیرش هر بذری را دارند.
سخنران بعدی این همایش سرکار خانم دکتر بلقیس روشن، نایب رییس انجمن زبان شناسی ایران بود. وی در سخنرانی خود با عنوان «زبان مادری» بر اهمیت زبان مادری در تداوم فرهنگ های ملت های مختلف تاکید کرد و صلح را در این راستا مورد توجه دانست.
جناب آقای محمد شمس لنگرودی، شاعر و نویسنده، به موضوع شعر و صلح پرداخت و ذیل عنوان «شعر، پلی بر واقعیت و صلح» به این موضوع اشاره کرد که شعر از برای جبران یک فقدان پدید آمده است، زیرا هستی از ابتدا درگیر جنگ بوده است و این فقدان صلح را می توان با شعر جبران کرد.
جناب آقای محمود دولت آبادی، نویسنده، بر موضوع واژگان گمشده تاکید کرد. ایشان در سخنرانی خود این موضوع را که «ما باید به دنبال واژگان گمشده زبان مادری خود بگردیم، تا بتوانیم آن را حفظ کنیم» تاکید داشت. همچنین او بیان کرد «ترس وجود انسان را بیدار می کند و انسان تا ترس از دست دادن زبان مادری خود را احساس نکند، در حفظ و بقای آن نمی کوشد».
جناب آقای دکتر علی بابایی زاد، رفتارشناس و روانشناس، دیگر سخنران این نشست بیانات خود را تحت عنوان «روایت درمانی» آغاز کرد. ایشان با بیان اینکه «واقعیت، برداشت ما از واقعیت است» به موضوع نوع نگاه ما به واقعیت و جهان پیرامون پرداخت. ایشان کلام و سخن آدمی را بودن او در این جهان و واسطه بودن هر انسانی را زبان مادری وی دانست.
جناب آقای محمد صالح علاء، شاعر، با بیان تفاوت ها میان زبان های مختلف جهان و زبان فارسی همچنین تاکید بر موضوع ورود واژگان بیگانه به زبان فارسی، اصل صلح را بر حفظ و بقای زبان مادری دانست.
استاد حسین محجوبی، نقاش برجسته ایرانی، در سخنان خود به این موضوع پرداخت که انسان به هر جایی از این کره خاکی برود، در آنجا اسکان یابد و سالیان دراز زندگی کند، باز زبان مادری خود را به خاطر دارد و آن را فراموش نخواهد کرد.
جناب آقای هوشنگ مرادی کرمانی، داستان نویس و نویسنده، ترجمه یکی از داستان های خود با عنوان “سه چرخه” را به سازمان ملل متحد هدیه کرد.
جناب آقای محمدعلی بهمنی، شاعر، شعری از مجموعه شعرهای تازه خود را برای حضار قرائت کرد.
جناب آقای علیقلی محمودی بختیاری، استاد دانشگاه، سخنرانی خود را تحت عنوان «ریشه واژگان در زبان مادری» ایراد کرد. وی با بیان ریشه های واژگان زبان فارسی، این موضوع را مورد اهمیت دانست که برخی واژه ها که امروزه مورد استفاده ما هست دچار تغییرات زیادی شده است. همانطور که برخی واژگان دیگر استفاده نمی شوند.
جناب آقای پروفسور حسین باهر، جامعه شناس و رفتارشناس، جمع بندی این نشست را بر عهده داشت. پروفسور باهر موضوع اصلی را تلاشی دانست برای تحقق تمام آنچه که در این نشست بیان شد. ایشان با تاکید بر اثر عمل انسان در نگرش و واقعیت زندگی او، وقوع صلح را پدیده غیرقابل دستیابی ندانست و بیان داشت: ابتدا باید از زبان مادری خود، صلح را آغاز کنیم و این صلح تنها با تلاش برای حفظ و بقای آن محقق می شود.
در پایان نشست به استاد لوریس چکناوریان، رهبر ارکستر و موسیقیدان بین المللی و سفیر صلح پیشنهادی گروه سفیران صلح و دوستی به سازمان ملل متحد، از سوی انجمن ایرانیان مقیم نیویورک تابلویی به منظور تقدیر از ایشان تقدیم شد.
در این همایش نوازندگان عود و نی از گروه ارکستر “ایستگاه” به اجرای قطعاتی ایرانی پرداختند.
منبع: پایگاه اینترنتی سازمان ملل متحد در ایران