میراث مکتوب – «کهن‌واژه‌ای واگذاشته در نام صوفی هزار ساله»، عنوان مقاله‌ای کوتاه در کتاب پژوهش‌های ایران‌شناسی ناموارهٔ دکتر محمود افشار یزدی است. نویسندۀ این نوشتار دکتر سید عباس موسوی است. این مقاله که در خود کتاب هم به صورت عکسی آمده است، به واژهٔ جلاب ( به ضم جیم و شدّ لام) در نام علی بن عثمان جلابی هجویری صوفی نامدار و صاحب کتاب مشهور کشف المحجوب می‌پردازد.
عباس موسوی که اصل این واژه را جلابی (به زبَر جیم) می داند و معتقد است که احتمالا واژه ای پهلوی است، خطای پیش آمده را ناشی از درنیافتن بنیاد واژه‌ها در زبان فارسی قدیم و گویش‌ها و لهجات مرتبط با آن ذکر می‌کند. نگارنده به دنبال ریشهٔ این واژه در میان گویش‌های لری و لکی جست و جو کرده است و این واژه را صورتی مبدل از واژۀ جلاو ( = رمه دار، گله دار ) می داند.
سید عباس موسوی همچنین معتقد است که حتی در دایره المعارف فارسی هم بدان قرینه که هجویر جایی در نزدیکی غزنین بوده است ، جُلّاب نیز سرسری و بی پروا نام محله یی در غزنین پنداشته شده است.
متن کامل این مقاله عکسی در ادامه قابل دریافت است.
عباس موسوی که اصل این واژه را جلابی (به زبَر جیم) می داند و معتقد است که احتمالا واژه ای پهلوی است، خطای پیش آمده را ناشی از درنیافتن بنیاد واژه‌ها در زبان فارسی قدیم و گویش‌ها و لهجات مرتبط با آن ذکر می‌کند. نگارنده به دنبال ریشهٔ این واژه در میان گویش‌های لری و لکی جست و جو کرده است و این واژه را صورتی مبدل از واژۀ جلاو ( = رمه دار، گله دار ) می داند.
سید عباس موسوی همچنین معتقد است که حتی در دایره المعارف فارسی هم بدان قرینه که هجویر جایی در نزدیکی غزنین بوده است ، جُلّاب نیز سرسری و بی پروا نام محله یی در غزنین پنداشته شده است.
متن کامل این مقاله عکسی در ادامه قابل دریافت است.
تنظیم چکیده از سهیلا یوسفی