وقتی به تنی چند از استادان زنگ زدم و برای نشست ماهانۀ دوستانۀ میراث مکتوب دعوتشان کردم، و گفتم جناب وزیر هم تشریف خواهند آورد، با شگفتی می گفتند: حتماً می آییم، کسانی که همواره از دیدار با سیاستمداران، به دلایل شخصی می پرهیزیدند، به شخصیت فرهنگی دکتر جنتی علاقه مند شده و به او اعتماد کرده اند. نکته جالب دیگر حضور پررنگ برخی از همین استادان بود که بعضاً برای اولین بار به نمایشگاه بین المللی کتاب آمدند و حتی در سرای اهل قلم نه یک بار که چند بار سخن گفتند. پر واضح است که اصحاب اندیشه و دانش، بیش از هر چیز به احترام، اعتماد و گرامی داشته شدن نیازمندند. وقتی جوانی نوقلم دست به ممیزی کتاب استادی بافضیلت و دانشمند می زند، چه جای اعتماد باقی می ماند. شوربختانه در این سالیان اخیر شخصاً شاهد نمونه های تلخی از این داوری ها بوده و گاه در نقش میانجی به لحاظ خورده آبرویی که نزد اهل قلم داشته ام، تا حدی مشکل را پی گیری می کردم.
طبعاً وزیری که دیدار با اهل قلم را برای خود غنیمت می داند و فرصت، یاری و همفکری آنان را برای خود به ارمغان برده و توشه ایام مدیریت خود کرده است. وقتی جناب وزیر در میراث مکتوب با جمع کثیری از محققان و اندیشمندان سرشناسی چون مهدی محقق و همسر بزرگوارشان خانم نوش آفرین انصاری، پرویز اذکایی، احمد مسجد جامعی، سید علی موسوی گرمارودی، مصطفی ذاکری، محمد ابراهیم ذاکر، محمدعلی کاظم بیکی، حسن انوشه، مجید تفرشی، غلامرضا جمشیدنژاد اول، محمد حسین ساکت، محمدعلی آذرشب، محمد علی سلطانی، محمود جعفری دهقی، قاسم صافی، منصور صفت گل، عمادالدین شیخ الحکمایی، حمیدرضا قلیچ خانی، محمد رضا موحدی، میرخلف، سید علی موجانی، نادره جلالی، علی بهرامیان، محمود یوسف ثانی، سید حسین موسویان، ایرج نعیمایی، نصرالله صالحی، بهروز ایمانی، سید علی موسوی طبری، احسان الله شکراللهی، میرهاشم محدث، محمد علی احمدی ابهری، اسفندیار معتمدی، فریبا افکاری، سید سعید میرمحمد صادق و عده ای دیگر مواجه شد، شگفت زده شد. او گفت که گمان می کرده هفت هشت نفر برای نهار دعوت شده اند و این جمع گرامی که هر ماه گرد هم جمع می شوند و حضورشان برای دلگرمی و تشویق میراثیان کافی است، مایه مسرت بنده است.
نخستین دیدار من با دکتر جنتی در سفری بود که به دعوت عبدالعزیز سعود البابطین با دکتر حداد عادل و دکتر آذرشب به کویت داشتم. در آن سفر اصلاً مجال گفت و گوی فیمابین دست نداد. دیدار ایشان از میراث مکتوب دومین بود. دیدار فروتنانه ایشان و نشستن و گفت و شنود کوتاه در کنار ایشان، برای من خوشایند و امیدبخش بود. گویی سالهاست که از نزدیک دوستی صمیمی هستیم. همین لحظات صمیمی به من جرأت داد تا در لابلای گزارش خود حرفهایی را بزنم که به دل حاضران بنشیند و مرا مورد نوازش و ستایش قرار دهند. زیرا ما همیشه از فقر هم سخنی با مدیران خود در رنج بوده ایم. اگرچه با وزیر پیشین در دانشگاه هم شاگردی بودیم و ایشان در دورۀ وزارت خود، از همیاری نیز دریغ نورزیدند، لیکن شیرین تر زمانی است که دست یاری کسی را بفشاری که مورد توجه و اعتماد او باشی، آن گاه حتی یاری اندک مادی او دلچسب تر و فرخنده تر است.
آنچه ما در این نشست صمیمانه با وزیر فرزانه فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدیم و سخنانی که از وی در باره ضرورت حمایت از نسخ خطی اسلامی و ایرانی در ایران و جهان شنیدیم، دلگرم کننده بود. گزارش ما از فعالیتهای 20 ساله میراث در بیستمین سالگرد این مؤسسه، برای ایشان ستودنی می نمود.
ما حضور ایشان را در میراث مکتوب به فال نیک می گیریم و امید داریم که با تدبیر شایسته و به موقع ایشان، بتوانیم چشم اندازی درخشان را برای معرفی بیشتر میراث مکتوب و پژوهش آثار ارزشمند و فاخر فرهنگ و تمدن اسلامی ترسیم و اجرا نماییم. ان شاءالله.