میراث مکتوب – صفى‌الدين عبدالمؤمن بن يوسف بن فاخر الأرموى البغدادى (درگذشته 693 ه. ق / 1294 م) از بزرگترين نظريه‌پردازان و موسيقى‌دانانِ شناخته شده در تاريخِ موسيقىِ ايران و اكثر سرزمينهاى اسلامى است.
وى علوم و فنون رايجِ زمان خود را در مدرسه مستنصريه بغداد آموخت و از آن جهت كه در هنرِ خوشنويسى نيز زبانزد خاص و عام بود، در زمره ملازمانِ خليفه المستعصم باللّه درآمد.
پس از سرنگونىِ خليفه عباسى به دست مغولان، صفى‌الدين به دستگاه حكومتىِ هولاكو راه يافت و نزدِ خاندان جوينى چنان قرب يافت كه وى را به رياست دارالانشاء بغداد برگزيدند.
با سقوط خاندان جوينى، به سبب رابطه استوار وى با اين خاندان صفى‌الدين مورد بى‌مهرى قرار گرفت و روزگار چنان بر وى سخت شد كه سرانجام به دليل عدم توانايى در بازپرداخت قروض خود به زندانى در بغداد افتاد و همانجا درگذشت.
دو اثرِ بسيار مهم در زمينه موسيقى يعنى؛ كتاب الادوار فى الموسيقى و الرسالة الشرفيه فى علم النسب و الأوزان الايقاعيه از تأليفات اين دانشمند برجسته است. مؤلف در اين كتابها با طرح و شرح نظريه‌هايى بديع در بابِ موسيقى پايه‌گذار مكتبى شناخته مى‌شود كه نزد محققانِ معاصر با نام مكتب منتظميه (Systematist school) شهرت بسيار مى‌يابد.
اثر حاضر ترجمه‌اى كهن به فارسى از كتاب الادوار فى الموسيقى از مترجمى ناشناخته است. اين رساله علاوه بر آنكه ترجمه‌اى درخور و شايسته براى كتاب الادوار محسوب مى‌شود، مى‌تواند يكى از مهمترين مراجع در تحليل و ترجمه‌اى معتبر و جديد از اين كتاب به شمار آيد.
صفی الدین عبدالمؤمن بن یوسف بن فاخر الارموی البغدادی، کتاب الادوار فی الموسیقی (ترجمۀ فارسی به انضمام متن عربی آن)، به اهتمام: آریو رستمی، تهران، میراث مکتوب، 206 صفحه، بها با جلد شومیز: 250000 ریال ، بها با جلد سخت: 350000 ریال، چاپ اول: 1380 – چاپ دوم: 1397.