میراث مکتوب- ویژه‌نامۀ سالروز تولد دکتر محمود عابدی، استاد دانشگاه خوارزمی و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، (پنجم مردادماه) با عنوان «ستاینده ستوده» با گفتار و آثاری از محمود عابدی، مریم حسینی، مسعود جعفری‌جزی، محمد پارسانسب، ناصرقلی سارلی، احمدرضا بهرام‌پورعمران و مریم مرادخانی در سایت، کانال تلگرام و اینستاگرام مرکز فرهنگی شهرکتاب به نشانی‌های ذیل منتشر شد:
www.bookcity.org
https://t.me/bookcitycc
Instagram/bookcityculturalcenter
بخشی از یادداشت‌های این ویژه‌نامه در پی می‌آید:
«مکتب دقّت» در تصحیح متن
مسعود جعفری‌جزه در بخشی از یادداشت خود درباره محمود عابدی با عنوان «زندگی با کلمات» آورده است: روش کار استاد عابدی در حوزه تصحیح متن را در یک کلام می‌توان نمونه شاخص «مکتب دقّت» دانست. از نظر استاد فرایند بازخوانی نسخه‌ها و نسخه‌بدل‌ها و فرایند بازبینی متن و گره‌گشایی از ابهامات عملاً فرایندی بی‌پایان است و گویی هرچه‌قدر در این راه دقّت به خرج داده شود باز هم کافی نیست. همه کسانی که از نزدیک با شیوه کار استاد آشنایی دارند نمونه‌های فراوانی از این دقّت‌ها و بازنگری‌ها را به یاد می‌آورند که حتی تا آخرین لحظه تحویل متن به ناشر همچنان تداوم می‌یابد. در اینجا مجال آن فراهم نیست که به آثار گوناگونی که به همّت استاد عابدی تصحیح شده‌اند اشاره کنیم و علاقه‌مندان می‌توانند برای اطلاع از آن به کارنامه علمی ایشان مراجعه کنند.
البته آثار استاد عابدی منحصر به تصحیح متن نیست و آثار متعددی را به‌ویژه در باب نهج‌البلاغه از عربی به فارسی ترجمه کرده‌اند.
ضلع کمتر شناخته‌شده از شخصیت علمی محمود عابدی
ناصرقلی سارلی در بخش‌هایی از یادداشت خود درباره محمود عابدی با عنوان «روشی بدیع در شرح متون ادبی» آورده است: جامعه دانشگاهی و محافل علمی- ادبی کشور غالباً استاد دکتر محمود عابدی را به‌عنوان مصحح متون ادبی، به‌ویژه متن‌های عرفانی می‌شناسد.
اما ضلع دیگری از شخصیت علمی ایشان هست که کمتر شناخته شده یا از آن سخن رفته است: روش خاص و بدیع ایشان در شرح متون ادبی. بنده به‌عنوان دانشجوی دانشگاه تربیت معلّم (خوارزمی فعلی) این بخت را داشته است که متونی از امهات ادبیات فارسی را برِ استاد عابدی به‌درس بخواند.
***
محمود عابدی در پنجم مرداد ۱۳۲۳ در فریدن اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه را در زادگاه خود گذراند و پس از طی دوره دانشسرای مقدماتی در سال ۱۳۴۲ به استخدام آموزش و پرورش درآمد. سال ۱۳۵۴ ضمن خدمت در آموزش و پرورش، دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه اصفهان به پایان برد. سال ۱۳۴۶ با زرین هاشمیان ازدواج کرد. در سال‌های ۵۴ تا ۶۳ مقاطع کارشناسی ارشد و دکترای ادبیات را در دانشگاه تهران پشت سر گذاشت و از محضر استادانی چون سیدجعفر شهیدی، عبدالحسین زرین‌کوب، پرویز ناتل‌خانلری، خلیل خطیب‌رهبر، احمد مهدوی‌دامغانی، مظاهر مصفا و… بهره برد.
رساله دکتری او تصحیح انتقادی نفحات‌الانس جامی بود که در سال ۱۳۷۱ به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی شناخته شد. سال‌ها تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های گوناگون از جمله دانشگاه خوارزمی، تالیف، تصحیح، ترجمه، ویرایش و ایراد سخنرانی‌های متعدد در حوزه عرفان و تصوف و متون ادبی و شاعران نامی ایران، عضو پیوسته و مدیر بخش متون فرهنگستان زبان و ادب فارسی، برگزیده دو دوره از کتاب سال جمهوری اسلامی برای تصحیح کتاب‌های نفحات‌الانس جامی و کشف‌المحجوب هجویری، دریافت لوح تقدیر از دانشگاه پنجاب و همایش حامیان نسخ خطی و انتخاب شده به عنوان استاد نمونه دانشگاه خوارزمی، از فعالیت‌ها و افتخارات او است.