میراث مکتوب- شاهنامه قوام‌الدین حسن در سال 741 ق. به سفارش وزیر آل اینجو، قوام‌الدین حسن در شیراز نوشته و نگارگری شده است. این نسخه که متعلق به شخصی به نام دکتر رافی یا رفیع بوده، در سال 1919 م / 1298 ش از ایران خارج و توسط یک دلال هنری به نام تیگران کلکیان اوراق شد و ورق‌هایش در اروپا و آمریکا به فروش رسید. این شاهنامه 325 برگ دارد و 104 نگاره و تذهیب باقی مانده از آن به صورت پراکنده در موزه‌ها و مجموعه‌های مختلف نگهداری می‌شود. در سال‌های 1931 م در لندن و 1938 م در پاریس ورق‌هایی از این شاهنامه به نمایش گذاشته شد.
اشعار این نسخه در هر برگ در جدولی شش ستونی که با خطوط قرمز رنگ مشخص شده‌اند، نوشته شده است. این شاهنامه توسط حسن بن محمد بن علی بن حسینی موصلی کتابت شده است.
نویسندگان کتاب «شاهنامه‌نگاری؛ نگاره‌های شاهنامه قوام‌الدین حسن» نگاره‌های این نسخه را از مجموعه‌های هنری در کشورهای مختلف گردآوری کرده و به معرفی آن‌ها پرداخته‌اند.
در این کتاب پس از توصیف شرایط شیراز در دوران اسلامی، معرفی آل اینجو، ابواسحاق اینجو، قوام‌الدین حسن وزیر و مکتب نگارگری شیراز و بیان نکاتی دربارۀ فردسی و شاهنامه، شاهنامۀ قوام‌الدین حسن معرفی شده و سپس شرح نگاره‌های این شاهنامه آمده است. در پایان نیز فهرست منابع و ماخذ تصاویر نگاره ها آمده است.
ادهم ضرغام، مینا صدری و نازنین نجد مفرح نویسندگان این کتاب هستند که توسط انتشارات آرون در سال 1398 و در 142 صفحه منتشر شده است.