میراث مکتوب – اکدی زبانی از شاخۀ سامی است و سامی خود از شاخۀ بسیار بزرگ آفری – آسیایی (آفریقایی – آسیایی) است. اکدی از شاخۀ شمال شرقی است و بابلی و آشوری از گویش های آن است.
تعداد نویسه های اکدی چیزی حدود ۶۰۰ تا است و مشکل مضاعف اینکه هرکدام از آن ها چندین خوانش آوایی دارند البته جای خوشحالی دارد که حدود ۲۰۰ نویسه در هر دوره از زبان به کار می رفته است.
سنسکریت از زبان های هندوآریایی است که زبان جمعیتی در حدود یک میلیارد و نیم از میان حدود سه میلیارد مردمی است که به زبان های هندو اروپایی صحبت می کنند. این شاخۀ زبانی حدود ۲۲۵ زبان را دربرمی گیرد.
قدیمی ترین سند از زبان ها و ادبیات ایرانی، اوستا و کتیبه های فارسی باستان است، اما بدون شک قبل از آن ها ادبیات شفاهی وجود داشته است. مادر زبان های هندواروپایی را هندواروپایی آغازین می خوانند و زمان آن را در ۳۰۰۰ ق.م می دانیم. بعد از هندواروپایی آغازین در یک شاخه، هندوایرانی آغازین را داریم و بعد از آن ایرانی آغازین و سپس اوستا و فارسی باستان و در نهایت پهلوی و فارسی نو و صدها گویش و زبان نو.
زمانی، امیر، نویسه های باستان، تهران، دیبایه، ۳۴۸ صفحه، قطع: وزیری، بها: ۲۷۵۰۰۰ ریال، ۱۳۹۶.