میراث مکتوب – فتحعلی‌شاه قاجار طی حکومت سی‌وهفت‌ساله‌اش در اوایل سده سیزده هجری ـ نوزده میلادی رویه‌ای در رابطه با علما و اهل کشف و معنا در پیش گرفت که در شکل‌دادن به نهادهای تازه‌ی مذهبی نقشی نمایان داشته است. هم‌زمان با عصر فتحعلی‌شاه یا اندکی پس از آن عنوان‌ها و نهادهایی چون مرجع تقلید، مجتهد اعلم، رکن رابع، واسطه‌ی فیض، نقطه‌ی اولی و مهم‌تر از همه اصل ولایت عامه‌ی فقیه پدید آمدند و یا جان گرفتند.
این مقامات هر یک به جای خود روندهای جدیدی در جامعه‌ی شیعه‌ی ایران بنا گذاشتند. مردم ایران بار تأثیرات و تبعات این نهادها و عناوین را بر دوش دارند، اما از چگونگی و چرایی پیدایش این گرایش‌ها و رشد هسته‌های اقتدار دینی نوین در دو قرن اخیر، آن‌طور که باید، آگاهی ندارند. چون کمتر نویسنده‌ای به چگونگی ظهور اقتدار دینی تازه در عناوین مذهبی جدید پرداخته و علت رشد و غلیان آن‌ها را در یک بستر اجتماعی بررسی کرده است.
به‌طوری که خواهیم دید، آگاهی فتحعلی‌شاه از اوضاع زمان کمتر از پادشاهان پیش و پس از خود نبود، بلکه ادعای آشنایی‌داشتن با مسائل فقهی و ادبی، جوشش و خوش‌نشینی‌اش با اهل شعر و روحانیت، به‌ویژه با فقها و علمای زمان، زمینه‌ساز روندها و نهادهای مذکور در فوق گردید. افزون بر این‌ها، نطفه‌های رشد نقاشی عصر قاجار، موسیقی دستگاهی ایران، و رواج عزاداری مرسوم شیعه از دوره‌ی فتحعلی‌شاه بسته شده‌اند و به زمان ما رسیده‌اند.
فصل نخست كتاب از برآمدن يك شاه خودشيفته(فتحعلي شاه) و روحانيت گرا مي گويد. در ادامه به موضوع بر سرير سلطنت نشستن وي اختصاص دارد و آشنايي اش با روند تجدد. جنگ دوم ايران و روس و پشتيباني علما، سرآغاز نگرش هاي تازه فرهنگي، جنگ اول ايران با روسيه توسعه طلب، قتل ايلچي روس و سال هاي پاياني عصر فتحعلي شاه از ديگر مطالب فصل نخست است.
فصل دوم به رابطه فتحعلی شاه با علما و اهل غيب و مكاشفه اختصاص دارد.
فصل سوم با عنوان سلطنت به نيابت از مجتهدان از پيشينه نيابت فقها از امام در دوره هاي نخستين تا دوره هاي صفوي و افشار مورد مداقه قرار مي گيرد.
کاظمی موسوی، احمد، خاقان صاحب‌‌قران و علمای زمان (نقش فتحعلی شاه قاجار در شكل‌گیری روندها و نهادهای مذهبی نو)، تهران، آگاه، قطع: رقعی، 310 صفحه، بها: 360000 ریال،1397.