میراث مکتوب- محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، با صدور پیامی، روز بزرگداشت مولانا را گرامی داشت.
متن این پیام بدین شرح است:
«به نام خدا
ای خدا این وصل را هجران مکن سرخوشان عشق را نالان مکن
باغ دلگشای شعر و ادب پارسی، سروهای بلندقامتی به خود دیده که به تاریخ ایران زمین شکوه و جلال بخشیده‌اند. مولانا جلال‌الدین محمد بلخی یکی از چند سرو کهن باغ دانایی ایران است که نزدیک به هشت قرن برگ‌های زرینی به دفتر اوراق فرهنگ و ادب فارسی افزوده و صفحات درخشان فرهنگ و هنر ایرانیان را در جغرافیای پهناور و تاریخ کهن آن تا ابد گسترانیده است.
مثنوی شاهکار اندیشه اوست: سخنی شورانگیز و پرشرر که در آن رازها، آموزه‌ها و کردارهای نهان‌گرایانه و درویشانه را با خوانندگان و خواهندگان در میان گذارده و رو به سوی عالم وحدت و الوهیت دارد:
مثنوی ما دکان وحدت است غیر وحدت هر چه بینی آن بت است
شعر عرفانی فارسی که سنایی آغاز‌کننده آن است، با عطار ادامه می‌یابد و مولانا آن را به اوج و کمال می‌رساند؛ مولانایی که مترجم دل‌هاست؛ او بر زبانی پای می‌فشرد که زبان همه زبان‌هاست: زبان دل، زبانی که «غیر نطق و غیر ایماء و سجل» است و به تعبیری نه همزبانی بلکه همدلی است:
همدلی را خود زبانی دیگر است همدلی از همزبانی بهتر است
مولانا ذخیره تمام‌ناشدنی فرهنگ جهانی است و در شرایط ناشی از استیلای ظاهری قدرت‌های استکباری که از آن به‌عنوان جهانی شدن یاد می‌شود و ماحصل آن جز جنگ و نابرابری نبوده است، اهمیت شاعر عارفی چون مولانا بیش از پیش به چشم می‌آید. شاعری که صلح، درس اوست.
حضرت مولانا شاعری است که شعرش نه کوششی بلکه جوششی است. وی تربیت یافته معرفت و معنویت و تقوی و فضیلت است و در مسیر نیل به حقیقت هستی طریق دینی و عینی را برمی‌گزیند و با عبودیت و سرسپردگی به درگاه احدی روی به سوی کمال و جمال می‌نهد.
به درستی که مولانا ماندگارترین آثار عرفانی را در زبان پارسی پدید آورد و تا بدانجا رفت که مثنوی‌اش را قرآن پارسی خواندند.
بدون تردید تفکر مولانا جهانی و گسترده و خالی از رنگ و تعلق سرزمینی است. اندیشه‌ی مولانا، اندیشه‌ی ناب اسلامی است که جهانی را دربرگرفته و مولانا این اندیشه‌ها را با زبان لطیف شعری و صفای قلبی بیان می‌کند. مولانا جلال‌الدین بلخی یکی از شخصیت‌های بی‌بدیل و نام‌آوری است که عطر سخن نغز و پرمغزش مشام جان عاشقان و دلدادگان درگاه ربوبی را در سراسر جهان آکنده و نوازش داده است.
عارف واصل و پیر رازآشنایی که عشق را به پای شور و وجد عارفانه درنوردیده و نام بلندش را به شایستگی بر قله ادب و معرفت انسانی نشانده است.
بر ماست که مولانای واقعی را به جهانیان بشناسانیم و به بهترین وجهی او را معرفی نماییم. از همین رو توصیه این خدمتگزار فرهنگ و هنر به همه دوستداران مولانا بر این است که به زبان فارسی به‌عنوان کلید فهم اندیشه‌های او، توجه بیشتری نمایند و از این منظر به شناخت معارف او همت گمارند.
به یقین بزرگداشت این عارف و شاعر شهیر و معرفی شخصیت و آثار گرانقدر وی به جامعه اسلامی و به‌ویژه نسل جوان، گامی است اساسی در راه تقویت هویت و خودباوری ایرانی و اسلامی، توسعه و تعمیق همدلی و همزبانی ملی و همبستگی و همگرایی منطقه‌ای در راستای رشد و اعتلای ایران فرهنگی که ان‌شاءالله در غایت خود به اهداف متعالی رهنمون می‌یابد.
بنابراین، گرامیداشت مولانا، بزرگداشت یک فرد نیست؛ بلکه نکوداشت عشق و دین است و روزی که به نام اوست، فرصت دوباره‌ای است تا با تعمق و تفکر در آثار این شاعر و عارف بزرگ، راهی به کمال بیابیم و راه و روش او را ارج نهیم.
این روز را به همه دوستداران آثار و مفاخر فرهنگی ایران بزرگ به‌ویژه اصحاب و اهالی شعر و ادب و معرفت ایرانی و اسلامی در سراسر جهان تبریک می‌گویم.»