میراث مکتوب – منهاج البیان فی یستعمله الانسان کتابی است در داروشناسی و داروسازی، شامل ادویۀ مفرده و مرکبه و اغذیه و اشربه و شیوۀ اختلاط و امتزاج آنها که به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده است. ابن جزله در تألیف این کتاب از آثار پیشینیان از جمله بقراط، دیسقوریدوس، روفس، اوریباز، زکریای رازی و علی بن عباس مجوسی سود جسته است.
ابن ابیطار، داروشناس نام آور سدۀ هفتم قمری کتاب «الابانة و الاعلام بما فی المنهاج من الخلل و الاوهام» را در نقد کتاب ابن جزله نوشته است. اما لکلرک معتقد است که در سدۀ پنجم هجری قمری کتابی در داروشناسی از لحاظ وسعت قابل مقایسه با منهاج البیان نیست. این کتاب با وجود داشتن اشکالاتی چند، از نظر برخی ترکیبات غذائی که در کتابهای دیگر به ندرت می توان پیدا کرد از اهمیت خاصی برخوردار است.
مؤلف این کتاب تقریباً هزار سال پیش یعنی در 493 هجری قمری، شصت سال پس از مرگ ابن سینا وفات کرده است. متن کتاب به زبان عربی بوده و از زمان تألیف تاکنون جزء مهم ترین منابع داروسازی، مورد استفاده است. دو مترجم کتاب مزبور به نظر می رسد در قرن ششم آن را ترجمه کرده باشند.
ابن جزله (ابوعلی یحیی بن موسی بغدادی)، منهاج البيان في ما يستعمله الانسان، تصحيح ميرهاشم محدث، تهران، سفیر اردهال، 869 صفحه، قطع: وزیری، بها: ۷۵۰۰0۰ ریال، 1397.
