میراث مکتوب – شرف الدین تبریزی اصطلاحات استعاری صوفیه را به سه فصل تقسیم نموده و در هر قسمت به تعریف و شرح این اصطلاحات پرداخته است: فصل اول در اسامی معشوق و آنچه که متعلق به اوست می باشد که اصطلاحاتی همچون محبت ، آرزو، میل… تعریف و تفسیر شده است.
فصل دوم در اسامی ای که میان عاشق ومعشوق متداول است، می باشد واصطلاحاتی همچون شاهد، تجلی، صبح…تعریف و شرح شده است.
فصل سوم – در کلماتی چند که مخصوص به عاشق واحوال اوست- می باشد که کلماتی همچون فقر، سعادت، شقاوت…تعریف و تفسیر شده است.
به عبارتی این اثر شامل شرح مختصر واژه‌ها و اصطلاحات استعاری و غیر استعاری عرفان و تصوف اسلامی است كه ذیل سه موضوع فراهم آمده است: ((در اسامی معشوق))، ((در اسامی كه میان عاشق و معشوق متداول است)) و ((در كلمات كه مخصوص به عاشق و احوال اوست)) .
این فرهنگ و پایان آن به نمایه الفبایی مدخل‌ها، فهرست اضداد، منابع و غیره اختصاصی یافته است . این واژه نامه بر اساس نسخه‌های (ایاصوفیا)، (كتابخانه آستان قدس) و (كتابخانه مركزی دانشگاه تهران) توسط نجیب مایل هروی مورد تصحیح و تنقیح قرار گرفته است .
حسین‌بن‌احمد الفتی تبریزی، رشد الالحاظ فی کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهای عرفانی در زبان فارسی، تهران، مولی، 136 صفحه، شمارگان: 110، قطع : رقعی، بها: 100000 ریال ، 1394.