میراث مکتوب – پژوهش حاضر حاوی نکاتی دربارۀ اساس و اصول دانش ایران شناسی در دوران اسلامی است. مؤسسات علمی ایران شناسی در دانشگاه های جهان، بر همین مبنا و با تکیه بر این آگاهی ها، به مطالعات فرهنگی و علمی خود تدوام بخشیده اند. این اثر که ادامۀ جلد اول آن دربارۀ تاریخ و فرهنگ ایران در دوران باستان است، سیر تحولات تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را در فصول متعددی در دوران اسلامی پی می گیرد.
مکاتب ایران شناسی و سابقۀ تحقیقات آن در جهان، محتوای اصلی مطالب فصل اول است. اهمیت شناخت منابع تحقیقات ایران شناسی و متونی که اساس مطالعات ایران شناسی را تشکیل می دهند، در فصل دوم گنجانده شده است. زمینه های حیات معنوی ایران و تحولات فرهنگی در فصل سوم بازگو می شود.
زبان های ایرانی نو و گویش ها و دامنۀ پراکندگی جغرافیایی آن در فصل چهارم معرفی می شود و فصل پنجم هم حاوی مطالبی دربارۀ اقوام و ساکنان سرزمین ایران است. انواع اسناد و مدارک تاریخی نیز در فصل ششم بررسی شده است. در فصل هفتم، سفرنامه های مربوط به ایران و نکاتی که زمینۀ اصلی این متون را تشکیل می دهند جای گرفته است. فصل هشتم به روند تاریخی ادبیات و اهمیت آن در تحقیقات ایران شناسی می پردازد.
فصل نهم دربارۀ نظام حکومت و سازمان اداری ایران در روند تاریخ ایران اسلامی است. جهان بینی و اندیشه های دینی در دوران اسلامی، شامل ادیان ایرانی و ادیان الهی محتوای فصل دهم را تشکیل داده است.
جلد نخست این کتاب در سال 1390 منتشر شد.
میراحمدی، مریم، تاريخ تحولات ايران‌شناسی در دوران اسلامی، تهران، طهوری، 928 صفحه، قطع: وزیری، بها: 925000 ریال، 1395.