میراث مکتوب- قدمعلی سَرّامی، استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگر حوزه زبان و ادبیات فارسی، در ابتدای نشست‌های سعدی‌خوانی که با هدف ارائه ظرفیت‌های زبانی و ادبی سعدی در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، سخنانش را با این بیت معروف سعدی «به نام خداوند جان‌آفرین/ حکیم سخن در زبان آفرین» آغاز کرد و سپس پرسشی مبتنی بر علت ستایش سعدی از خداوند در مقام حکیم سخن در زبان‌آفرین مطرح کرد و گفت: پاسخ استادم زنده‌یاد سیدحسن سادات ناصری در پاسخ به این پرسش این بود که والاترین پدیده عالم سخن است. اکنون پس از گذشت ۵۸ سال از آن روزها، درک شخصی من هم این است که در جهان، بخصوص جهان انسانی، هیچ پدیداری از سخن والاتر نبوده و نخواهد بود چراکه کلام بزرگترین آفریده خداوند و انسان است؛ یعنی همین تعبیری که سعدی در سرآغاز بوستان از خداوند یاد کرده است.
نامگذاری کودکان در فرانسه با نام سعدی
سَرّامی در ادامه با اشاره به برگزاری بزرگداشت‌های متعدد توسط سازمان جهانی یونسکو و سایر ملل برای این شاعر شهیر ایرانی خاطرنشان کرد: سعدی دانشوری بلندآوازه است و بزرگانی همچون هانری ماسه، ایران‌شناس، مترجم و نویسنده کتاب تحقیق درباره سعدی و همچنین ارنست رنان لغت‌شناس، فیلسوف، تاریخ‌نگار و نویسنده فرانسوی نیز در مدح او سخنانی ایراد کرده‌اند. رنان درباره سعدی گفته است: «سعدی به مانند من فرانسوی است و ما او را مثل خود می‌دانیم»
این پژوهشگر در ادامه به نامگذاری کودکان در فرانسه با نام سعدی اشاره کرد و اظهار کرد: هنوز در کشوری مانند فرانسه برخی از افراد نام فرزندان خود را سعدی می‌گذارند.
سعدی، انسان‌شناس‌ترین مرد زمانه خود و تمام زمان‌ها
قدمعلی سَرّامی به بررسی سطح دانش و اشراف سعدی پرداخت و در این‌باره گفت: سعدی شخصیتی است که همه سویه‌های دانش‌های انسانی را ادراک کرده است، به طوری‌که با لحن او می‌توان به تمام این دانش‌ها دست یافت. در واقع، سعدی نه تنها انسان‌شناس‌ترین مرد زمانه خود که انسان‌شناس‌ترین مرد در تمام زمانه‌هاست. میراث او، به غیر از کتبی که از او به جامانده، در اصل شأن روانشناسانه، شأن تعلیم و تربیتی و دیگر شأن‌هایی را داراست که در جلسات بعدی بدان‌ها خواهیم پرداخت.
کلیات سعدی ماحصل سفرهای بیرونی و اندرونی سعدی است
او در ادامه کتاب کلیات سعدی را ماحصل سفرهای متعدد بیرونی سعدی به نواحی مختلف و اندرونی او به خویشتن خود دانست و با خواندن این بیت از سعدی «به گیتی نوردی نکن پای‌ریش/ سفر از خود می‌توان کرد از خود به خویش» خاطرنشان کرد: حکمت اینکه گذشتگان و نیاکان ما برای انسان دو ضمیر خود و خویش در نظر گرفته‌اند این است که در اصل دو ضمیر داریم، یکی ضمیر پنهان ما یعنی خویش که از ازل تا بدو تولد با ما بوده است و دیگری ضمیر پیدا یعنی خود، که پس از به دنیا آمدن همراه ماست.
این استاد دانشگاه در ادامه این دو ضمیر را متمایز از یکدیگر دانست و گفت: ما بدون خود و با خویشتن خویش به دنیا می‌آییم و پس از به دنیا آمدن، با آموزش از پیرامون خود به خودآگاهی می‌رسیم. یعنی همان ضمیری که آن را خود می‌نامیم. سعدی هم در این‌باره می‌گوید: «در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن /من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود.»
سَرّامی در این‌باره ادامه داد: در اصل، بزرگترین سفر بشر در طول زندگی خود، سفر از خود به خویشتن است. به عبارتی ما از خودآگاهی‌مان، که از زمان حیات آغاز می‌شود، به ناخودآگاه‌مان، که از ازل تا بدو تولد با ما بوده است، سفر می‌کنیم که درواقع همه راه هم همین است.
سلسله جلسه‌های سعدی‌خوانی، هر دو هفته یک‌بار، شنبه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۱۸ به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و با ارائه قدمعلی سَرّامی، استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگرایرانی در حوزه زبان و ادبیات فارسی، در سالن سلمان هراتی حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبه‌روی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران برای شرکت در این جلسات می‌توانند در سالن سلمان هراتی حوزه هنری حضور یابند.
منبع: ایسنا