میراث مکتوب – موضع مقاومت و هويت طلبانه برخی از شاهنامه سرايان متاخر در برابر سيطره هنری و فكری فردوسی يكی از رويكردهای قابل تامل حماسه سرايان در برابر اعتبار و مقبوليت خيره كننده شاهنامه فردوسی است؛ آشوب شاه جهان آباديی تورانی (م1199ق)، سراينده منظومه گمنام صولت فارقی از جمله اين سرايندگان مدعی است كه تلاش كرده است، مقبوليت خويش را با نفی فردوسی و شاهنامه اش و توهين و استهزا به دست آورد.
اين پژوهش مبتنی بر رويكرد نظری بلوم در نظريۀ «اضطراب تاثير» تلاش كرده است به نحوه تعامل خصمانه آشوب تورانی با فردوسی و شاهنامه بپردازد و از نتايج تحقيق برمی آيد كه غلبۀ زبان هجوآميز و تحقيرآلود در منظومه صولت فاروقی نشانه عجز و ناتوانی سراينده در كسب مقبوليت عام و خاص و شكست در اعتباريابی و هويت مستقل در جريان شاهنامه سرايی در ايران است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ سيدعلی قاسم زاده و اميد سُروری که در شمارۀ جدید آینۀ میراث (سال سيزدهم، شماره 2 (پياپی 57)) منتشر شده است اینجا بخوانید.