میراث مکتوب – اسطوره کاوی به عنوان یک روش اساساً در پی تبیین آثار ادبی و هنری به شکلی است که مخاطب عام و خاص به فهم کنه این آثار نایل آمده و از این راه به برقراری رابطۀ مذکور هم توانا گردند. این مهم در حکم یک روش تحقیق کیفی، در سه مرحله با مسامحت فعلاً می توان تحلیل متنی، بینامتنی و فرامتنی خواندشان، طبقه طبقه از اثر هنری لایه برداری کرده و به سمت جان آن سوق گیرد که خود ژیلبر دوران در چند و چون به کارگیری آن می گوید: «در مرحلۀ نخست، من به توصیف تقریباً سبک شناسانه و تفصیلی بخش های نمادین، خرده اسطوره ها و متعلقات آن ها در فرایند صور هر اثر بسنده می کنم.
در مرحلۀ دوم با دنبال کردن روش شارل مورون، من بازتاب های روان سنجی این نمادها را در زندگی نامه، خودسرنوشت نامه و نامه های مؤلف سازماندهی می نمایم. و سرانجام در مرحلۀ سوم من نشان خواهم داد که روان سنجی گسترۀ بالایی را می طلبد که متن اثر را به عنوان جهان تشکیل دهندۀ ارزش های نورانی بازیابی کند تا آن نیز به نوبۀ خود با بنا نهادن یک اسطوره سنجی و در پی آن یک اسطوره کاوی، امکان انجام اسطوره شناسی های بزرگ را فراهم کند.»
اسطوره کاوی یک روش تحقیق کیفی است که سعی دارد با شناسایی کوچک ترین واحدهای معنادار از گفتمان های اسطوره ای در یک اثر ادبی و هنری از طرفی و بررسی روابط میان آن ها با یکدیگر و نیز در میدانی گسترده تر به همراه تمامی متون اجتماعی، فرهنگی، تاریخی، و از این دست از طرف دیگر، و از این راه بررسی بافت متشکل از تمامی متون مؤثر در خلق و حتی خوانش آن اثر نیز، به ساختاری طبیعی از اسطوره ای کلان – یک سر اسطوره – در آن اثر نیز دست یابد که با چند و چون زندگی شخصی مؤلف این اثر نیز به طور مستقیم در ارتباط بوده و از این بابت منتقد را در کشف اسرار مستتر در این اثر همراهی کرده و زمینه را برای نقد و تحلیل اساسی مهیا کند.
عوض‌پور، بهروز، رساله‌ای در باب اسطوره‌كاوی، تهران، كتاب‌آرایی ایرانی ، 100صفحه، قطع: رقعی، 80000 ریال، 1396.