میراث مکتوب- میرزا حسن زنوزی خویی، ادیب و متکلّم و دانشمند اواخر سدۀ دوازدهم و اوایل سدۀ سیزدهم است که از خود آثار و نگارشهای سودمندی در زمینۀ اصول، حدیث، رجال، کلام، ادبیات و تاریخ بر جای نهاده است که از آن جمله می‌توان به بحرالعلوم، ریاضالجنّة، زبدةالأعمال، شرح الاستبصار، دیوان اشعار و… اشاره کرد.
دیوان فانی خویی شامل غزلیات، قصاید، قطعات، ترجیعبندها است که از یادگارهای ادبی دورۀ دنبلیها به شمار میرود. میرزا حسن در این دیوان از اشعار شاعران بزرگی چون خاقانی، عطّار، سنایی، مولوی، حافظ و عراقی تأثیر پذیرفته و به وضوح لطافت و استواری سخن آنان را در مضامینی دلنشین نشان داده است.
کتابشناسی:
دیوان فانـی خویی (فارسی)
[موسوم به گنج‌ا‌للّه]
سرودۀ میرزا حسن زنوزی خویی (1172ـ 1225 هـ . ق)
تصحیح: شهریار حسن‌زاده
تهران: 1390- 451 ص/ قطع وزیری
شابک: 8-023-203-600-978
میراث مکتوب: 226