میراث مکتوب- دیوان غزلیات صائب تبریزی، کتابت شده در سال ۱۰۹۰ قمری (ده سال پس از مرگ صائب) به خط ابوالبقاء موسوی به نستعلیق خوش، از جمله آثار ارزشمندی است که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی نگهداری می شود.
این دیوان نفیس غزلیات صائب تبریزی متعلق به عصر صفوی و دوران حکومت شاه سلطان حسین صفوی است. این دیوان دارای ۲۶۱ برگ و هر صفحه آن نیز ۱۴ سطر در ابعاد (۷۰×۱۲۰) است. صفحه افتتاح این دیوان دارای سرلوح و کتیبه مذهّب و مرصّع با نقوش اسلیمی ماری و گل و برگ ختایی به رنگ‌های زر، لاجورد، آبی، سرخ، سفیداب و صورتی است.
گره‌چینی دور سرلوح و کتیبه با نقوش هندسی مشکی بر زمینه طلا مشاهده می شود و داخل کتیبه دارای طرح ترنج و اسلیمی‌های ماری کوچک بر زمینه طلا است. جدول دور متن و میانی به زر محرر و حاشیه برگ افتتاح دارای حل‌کاری با طرح گل و بوته به چشم می خورد.
اوراق کتاب، «متن و حاشیه» شده است به طوری که کاغذ حاشیه کتاب، فرنگی نخودی روشن و کاغذ متن آن، بخارایی نخودی است. جلد کتاب مقوایی با روکش تیماج قهوه‌ای تیره و عنابی به شیوه سوخت معرق با طرح ترنج در وسط جلد و نقوش گل و برگ ضربی زرین، حاشیه جلد دارای طرح اسلیمی‌های گلدار ضربی زرپوش است و درون جلد نیز تیماج عنابی با طرح ترنج و سرترنج به شیوه معرق ضربی، دارای نقوش اسلیمی گلدار بر زمینه تیماج سرمه‌ای است.
نسخه با بیت: «ای ز مژگان تو در چشم گلستان خارها / گل ز سودای رخت افتاده در بازارها» آغاز شده و به بیت «پستی نطق می‌شود معلوم/ چون برآیی به بام خاموشی» ختم شده است.
انجامه نسخه که شامل اطلاعاتی درباره کاتب و تاریخ کتابت است به زبان عربی چنین بیان شده و به این شرح است: «کتبه الفقیر المذنب الراجی ابوالبقاء الموسوی غفر ذنوبه و ستر عیوبه فی شهور سنة تسعین بعد الالف من الهجرة النبویة المصطفویة»
در اطلاعات کتاب‌شناسی دیوان نیز نسخه تنها غزلیات صائب تبریزی را به ترتیب حروف آخر قوافی دربردارد و در آخر دیوان نیز چهار دو بیتی منتخبی از ابیات چهار غزل صائب تبریزی آمده است.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه ملی