میراث مکتوب – فارسی باستان یکی از زبان های ایران باستان است که در نواحی جنوب غربی ایران رواج داشته است. اسناد مکتوبی که از این زبان به جا مانده اند کتیبه های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته شده و بیشتر آن ها در فارس، خوزستان، همدان و کرمانشاه حفظ شده اند.
فارسی را نیای زبان فارسی دانسته اند، بسیاری از از زبان ها و گویش ها در مناطق جنوب و جنوب غرب ایران نیز بازماندۀ فارسی باستان اند. بدین ترتیب، بررسی مسائل زبان شناختی فارسی باستان برای شناخت تحولات زبان فارسی و نیز مطالعات گویش شناسی شایان توجه است.
در این کتاب ، دستور زبان فارسی باستان با رویکردی هم زمانی و بدون پرداختن به مباحث تاریخی – تطبیقی بررسی شده است تا علاقه مندان بتوانند با مهم ترین ویژگی های زبان فارسی باستان آشنا شوند.
این کتاب دارای پنج فصل است: 1 – نظام آوایی 2 – نظام نوشتاری 3 – اسم، صفت، ضمیر و قید 4 – فعل و مقولات آن 5 – ویژگی های نحوی . برخی اصطلاحات تخصصی زبان شناسی تاریخی در واژه نامۀ توصیفی معرفی شده اند.
چنگیزی، احسان، دستور زبان فارسی باستان، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، قطع: رقعی، 137 صفحه، بها: 150000 ریال، 1397.