میراث مکتوب – مراسم بزرگداشت دکتر حسن انوری نویسنده و چهرۀ ماندگار زبان و ادب فارسی روز یکشنبه ۳۱ فروردین ماه با حضور استادان و پژوهشگران در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
دکتر حسن رضایی باغ بیدی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی از دیگر سخنرانان این مراسم بود.
وی در این مراسم گفت: آقای دکتر محقق از لغت و آقای دکتر حدادعادل از دستوز دستور زبان سخن گفتند. من از بزرگی و سترگی کار تألیف فرهنگ سخن بگویممی گویم. یکی از دلائل تألیف فرهنگ‌های زبان فارسی، رواج زبان فارسی در سرزمین‌های غیرفارسی زبان بود تا آنها با این زبان آشنا شوند و زبان را بفهمند. زمان تولد شکسپیر آغاز دوره انگلیسی نو است. عمر زبان فرانسوی نو سه برابر انگلیسی نو است. آنچه اهمیت تألیف فرهنگ سخن را ز یادتر می‌کند این است که ۴۴ سال طول کشید تا فرهنگ ۲۰ جلدی آکسفورد در قالب فرهنگ موضوعی ۲ جلدی تألیف شود، استاد انوری این فرهنگ را در طول ۸ سال پدید آورد و برای عموم فارسی‌زبانان منتشر ساخت و بعداً ۱۵ فرهنگ از دل فرهنگ سخن پدید آمد.
فروزانفر؛ استادی بدیهه‌گو و حاضر جواب
در ادامه دکتر توفیق سبحانی معاون علمی و پژوهشی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی نیز به ذکر خاطراتی از استاد بدیع‌الزمان فروزانفر پرداخت و گفت: مرحوم بدیع الزمان فروزانفر به روایت اکثر شاگردانش مردی شوخ طبع بود.حاضرجوابی ها و بدیهه‌گویی‌هایش که زاده طبع ظریف او بود، در یاد و خاطرۀ همۀ شاگردانش به یادگار مانده است.
مرحوم دکتر علی‌محمد حق‌شناس می‌گفت: دوستمان – اتابکی- همیشه دیر به کلاس می‌آمد، کارمند بانک بود و مجبور بود اول کارهای بانک را روبراه کند و بعد به کلاس بیاید. معمولاً هم دیر می‌کرد. استاد هم هر بار نگاهی به او می‌کرد و می‌گفت: اتابکی دیر آمدی. اتابکی هم شرمگین عذر می‌خواست، می‌رفت و می‌نشست. اتفاقا یک روز اتابکی زودتر از فروزانفر آمده بود. استاد که وارد شد، اتابکی گفت : استاد! دیر آمدی! فروزانفر نگاهی به او انداخت و سکوتی کرد و گفت فرزند! ما ابوالوقتیم، تو ابن الوقتی!
در سالهای اول تدریس استاد فروزانفر در دانشگاه از قرآن مجید بحث به میان آمد. یکی با گستاخی سوال سؤال کرد : آیا از موسیقی هم در قرآن چیزی هست؟ از آنجا که این سوال او مطابق ادب و نزاکت ادا نشد، فروزانفر بلافاصله جواب داد: بله «إِنَّ أَنکَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ» و در این حال به جانب دانشجو اشاره کرد و با این جواب فوری، دانشجوی گستاخ و ایراد گیر به جای خود نشست.
مرحوم دکتر محمدامین ریاحی نقل می کند: یکی از هم‌درسی‌های ما که سالها پیش از ما در رشته تاریخ و جغرافیا لیسانس گرفته بود، مدتی دراز سابقه خدمت داشت و در چند شهرستان ریاست ادارات فرهنگ را یافته بود، حالا آمده بود لیسانس ادبیات هم بگیرد تا بتواند دوره دکتری هم بخواند . آن دوست به مناسبت و بی‌مناسبت تظاهر به داشتن سابقه سابقۀ ریاست‌ها می‌کرد . یک روز استاد درباره افضل‌الدین کاشانی بحث می‌کرد. به اینجا رسید که مزار بابا افضل در روستای مرق کاشان است. استاد نگاه معنا‌داری به او دوخت و هم درسی ما گفت : من وقتی که رئیس فرهنگ کاشان بودم، مزار بابا را زیارت کردم . استاد نگاه معنا داری به او دوخت انداخت و گفت :آفرین فرزند! خوشا به سعادتت که مزار بابا را زیارت کردی! حالا بگو از آثار بابا چه خواندی؟جواب داد: متاسفانه چیزی نخوانده‌ام استاد فرمود : اگر یک صفحه از رسالات بابا را خوانده بودی ، یا یکی از رباعی‌هایش را به خاطر سپرده بودی ، سعادت بیشتری داشتی!
دکتر سبحانی در ادامه رباعی ای به شادی روان مرحوم فروزانفر و سلامت، سرور و شادابی استاد دکتر حسن انوری از بابا افضل قرائت کرد:
من من نیم،آن کس که منم گوی که کیست
خاموش منم در دهنم گوی که کیست
سر تا قدمم نیست بجز پیرهنی
آن کس که منش پیرهنم گوی که کیست
این نکته‌ها که عرض شد، پاره پاره‌هاست از بدیهه‌گویی‌های استادی که به قول استاد دکتر احمد مهدوی دامغانی: «هنوز آسمان دانشگاه تهران بر سر چنویی سایه نگسترده است »».
معاون علمی و پژوهشی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در پایان با ذکر چند خاطره از دکتر انوری از همگان دعوت کرد برای کامل کردن زندگی‌نامه استاد انوری همه خاطراتی را که از ایشان دارند به انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ارائه کنند.
………………………………………………..
اخبار مرتبط