میراث مکتوب – در طول تاریخ بشریت ترجمه همواره نقش پویایی در انتقال فرهنگ و دانش به جوامع دیگر داشته است. سابقه ترجمه در ایران به عهد باستان باز می‌گردد که در ادوار مختلف تاریخ این سرزمین با فراز و فرودهایی همراه بوده است تا اینکه در قرن نوزدهم به دنبال شکست‌های ایران از روسیه و گسترش روابط خارجی و درک ضعف علمی و تکنولوژی کشور، توجه دولتمردان و اصلاحگران ایرانی به لزوم اخذ علوم و فنون غربی و ترجمه متون جدید اروپایی معطوف گردید. از آنجایی که ترجمه به عنوان کانال ارتباطی برای انتقال نوآوری علمی و فرهنگی به شمار می‌رود از همان آغاز توجه خاصی به متون درسی، علمی و کاربردی شد.
متن کامل مقاله «جواهرنامه، یادگاری از نهضت ترجمه در ایران عهد قاجاری» نوشته مریم ثقفی که در شماره چهارم کتاب ماه علوم و فنون به چاپ رسیده است با کلیک بر روی گزینه دریافت فایل مطالعه کنید.