میراث مکتوب- دیوان شمس یکی از پرفروغ‌ترین دواوین شعر فارسی است. مولوی کسی نبود که به سوی شعر برود بلکه شعر به سوی او آمده است. از این رو می‌گوید:
رستم از این بیت و غزل ای شه و سلطان ازل
مفتعلن مفتعلن مفتعلن کشت مرا
قافیه و مغلطه را گو همه سیلاب ببر
پوست بود پوست بود در خور مغز شعرا
ای خمشی مغز منی پرده آن نغز منی
کمتر فضل خمشی کش نبود خوف و رجا
درون مولوی آتش‌فشان فعالی است که فوران آن در قالب اشعار و الفاظ آمده است و بسیاری از غزل‌های مولانا بسان گدازه‌های آتش‌فشان است.
قادر فاضلی در کتاب «شرح شمس» فقط به شرح و تفسیر چند موضوع با تکیه به ابیات مربوط به آن در کلیات شمس تبریزی پرداخته است تا خواننده را با نظرهای مولانا در دیوان کبیرش آشنا کند.
این کتاب شامل ۱۵ فصل است که غیر از فصل پانزدهم بقیه فصول متکی به اشعار دیوان کبیر است. در انتخاب موضوعات نیز سعدی شده به شرح و تفسیر مهمترین موضوعات پرداختده شود که خود مولوی درخصوص آنها بیشترین اشعار را بیان کرده است. این فصل‌ها شامل خداشناسی، انسان‌شناسی، دل انسانی، جهان‌َشناسی، رابطه انسان و خدا، عشق، مرگ و زندگی، دنیا و آخرت، اخلاقیات، جان، شخصیت‌های محبوب مولوی در کلیات شمس، تمثیلات و تشبیهات مولوی، مولوی از زبان خود، نیایش‌های مولوی و مولوی از بان دیگران است.
انتشارات فضیلت علم اخیراً این کتاب را در ۴۶۴ صفحه و با قیمت ۲۰۰ هزار تومان عرضه کرده است.
منبع: ایبنا