میراث مکتوب – هجو که در تاریخ ادبیات فارسی میان اکثر شاعران رواج داشته، گاه متوجه شعر آنها می‌شده است. از معروف ترین رساله‌های اعتراضیه یا هجو شعرها، رساله سهوالسان شریف تبریزی (شاعر قرن دهم هجری) در خرده گیری از شعر استادش لسانی شیرازی است. حیدری تبریزی نیز در پاسخ و ردّ آن، در رساله لسان‌الغیب، به شریف اعتراض کرد؛ اما صادقی‌بیک افشار، نقاش و شاعر عصر صفوی (۹۴۰ـ ۱۰۱۸ یا ۱۰۲۲ق) در رساله‌ای با عنوان هجو ثالث، لسان‌الغیب را مورد اعتراض و خرده‌گیری قرار داد.
در این مقاله پس از معرفی شاعران دخیل در این ماجرا، متن رساله هجو ثالث صادقی بیک که از روی نسخه موجود در کتابخانۀ اهدایی محمد نخجوانی به کتابخانۀ ملی تبریز (به شمارۀ ۳۶) و با مقابلۀ آن با نسخۀ کتابخانۀ ملی ملک (به شمارۀ ۶۳۲۵) تصحیح شده است، ارائه می‌شود.
در این مقاله پس از معرفی شاعران دخیل در این ماجرا، متن رساله هجو ثالث صادقی بیک که از روی نسخه موجود در کتابخانۀ اهدایی محمد نخجوانی به کتابخانۀ ملی تبریز (به شمارۀ ۳۶) و با مقابلۀ آن با نسخۀ کتابخانۀ ملی ملک (به شمارۀ ۶۳۲۵) تصحیح شده است، ارائه می‌شود.
متن کامل مقاله «تصحیح «رساله هجو ثالث» صادقی بیک افشار نوشته عطامحمد رادمنش و ملوک پهلوان‌زاده در شماره ۵۲ دوفصلنامه علمی – پژوهشی آینه میراث به چاپ رسیده است.